جابربن عبدالله انصاری می گوید:
روزی دیدم که علی علیه السلام این اشعار را برای رسول خدا صلی الله علیه وآله می‌خواند:
«من برادر محمد مصطفی هستم و شکی در نسبم نیست. همراه با او پرورش یافته‌ام و دو سبط او فرزندان من هستند. جد من و جد رسول خدا یکی است و فاطمه همسر من است. این سخن دروغ و خطا نیست و گوینده اش نیز دروغگو نیست. پس حمد و سپاس از آن خداست و او را شکر می گوییم. خدایی که شریک ندارد، خدایی که به بنده نیکی می کند و جاوید است.»
پیامبر خدا پس از شنیدن این اشعار تبسم کرد و فرمود:« ای علی، راست گفتی.»
بحارالانوار، ج 40، ص 29، حدیث57-------- امالی شیخ طوسی
مراجعه شود به:
برخی فضائل علی علیه السلام
