نگاهبان غدیر
علامه امینی در سال 1320 هـ.ق در تبریز متولد شد.
در آستانه‌ی هفت سالگی، پدر آموزش علوم دینی و اصطلاحات اسلامی را آغاز کرد.
عبدالحسین در این میان به مسائل اعتقادی و خصوصاً مباحث امامت و رهبری علاقه نشان می داد و کتاب‌های مختلفی در حدیث و اعتقادات نزد پدر خواند و بهره‌ها برد.
قرآن و نهج‌البلاغه را بارها مطالعه کرده و در معانی آن دقیق شده بود.
عبدالحسین از پدر تقاضا کرد وی را با تاریخ امامان شیعه آشنا سازد تا از روح حرکت امت اسلامی و رهبری آن آگاه گردد. وی با راهنماییهای استاد خویش کتب روایی و اخلاقی بسیاری را مطالعه کرد و برای امت و امامت می اندیشید.
عبدالحسین در 22 سالگی به نجف سفر کرد زیرا با آشفته بازاری که در ایران بوجود آمده بود نجف محل مناسبی برای تحصیل به شمار می‌رفت.
علامه امینی در اولین کتاب خود ابداع و ابتکاری بکار برد که پیش از آن کسی به انجامش موفق نشده بود. وی با «شهداء فضیله» گوی سبقت را از همگان ربود و با تألیف این کتاب پرچمدار علم، مظهر راستی و صفا، مدافع حریم ولایت و مجاهدی نستوه شد.
او به عنوان محدث، مفسر، فیلسوف و متکلم و فقیه دست به تحقیقات دامنه‌داری می‌زند. علامه امینی با تألیف و نشر آداب زیارت مکتب زیارت را ترویج می‌دهد. پس از چندی امینی به تبریز زادگاه خویش بار می گردد.
علامه امینی به تهاجم فرهنگی غرب نیز توجه داشت. وی به عنوان یک آسیب‌شناس اجتماعی اینگونه تشخیص می دهد که با زوال دولت عثمانی نباید به دولت‌های استعمارگر اجازه داد تا جایگزین دولت- به ظاهر اسلامی- شوند.
علامه امینی به همراه بزرگانی همچون
سید شرف‌الدین عاملی نهضت متن گرایی را بنیان نهادند تا مبانی فلسفه‌ی سیاسی اسلام را با ارائه مدرک به امت اسلامی عرضه نمایند و به این وسیله در مقابل نهضت پیشین‌گرایی یا نهضت سلفیه ایستادند. علامه‌ی مصلح با جمع‌آوری اجتماجات پیشوایان شیعه تمامی زمینه‌های شک و تردید را در باره‌ی حدیث غدیر از بین می‌برد.
وی از مولود کعبه به عنوان محور امت اسلامی بعد از پیامبر یاد می‌کند. علامه امینی با تأسیس کتابخانه در نجف اشرف دانشگاه بزرگ عالم تشیع را تا حد امکان از ک تاب بی‌نیاز کرد. او در صدد است عدل علیعلیه‌السلام با به اجرا در آمدن اصول سیاسی اسلام دیگر بار در جامعه انسانی آشکار گردد.
روش علامه برای مبارزه با استعمار تدافعی نبود بلکه با مطرح کردن ولایت و امامت و بحث‌های عمیق علمی پیرامون آن به ولایت فقیه در عصر غیبت رسید.
بیماری و بستری شدن علامه حدود دو سال به طول انجامید و سرانجام در روز جمعه 12 تیرماه 1349 برابر با 28 ربیع‌الثانی 1390 هـ . ق بدرود جهان گفت.
روحش در جوار ائمه هدی آسوده باد
