حسین بن علی علیه السلام فرمود: که روزی وارد بر رسول خدا شدم ابی بن کعب نزد حضرت بود پیامبر خدا به من فرمود: آفرین بر تو ای اباعبدالله ،« ای زینت آسمانها و زمین ها»

ابی گفت: چگونه کسی غیر از شما زینت آسمان و زمین است.

پیامبر فرمود: ای ابی، سوگند به کسی که مرا به حق به پیامبری برانگیخت به راستی که حسین بن علی در آسمان بزرگتر است تا در زمین به درستی که در سمت راست عرش خدا نوشته شده است: او مصباح و چراغ هدایت و کشتی نجات است، او امام خوبی ها و برکت است او امام عزت و افتخار است و امام ذخیره الهی است خداوند عزوجل در صلب او نطفه مبارک و پاک و مطهری قرار داده است.

خداوند دعاهایی به او تلقین فرموده است که هیچ مخلوقی خداوند را به آن نمی خواند جز اینکه خداوند او را با حسین محشور می کند و شفیع او در آخرت است و خداوند غم او را می برد و قرضش را ادا میکند و امرش را آسان می کند و راهش را روشن می سازد و بر دشمن تقویتش می کند و سرش را نگاه می دارد.

ابی گفت: آن دعاها چیست یا رسول الله؟

حضرت فرمود: وقتی از نماز خود فارغ شدی در حالیکه نشسته ای می گویی: « اللهم انی اسالک بکلماتک و معاتد عرشک و سکان سماواتک و انبیائک ورسلک ان تستجیب لی نقد رهقنی من امری عسرنا سالک ان تصلی علی محمد و آل محمد و ان تجعل لی من عسری یسرا» به درستی که خدای عزوجل امر تو را آسان می کند و شرح صدر به تو عطا می کند و هنگام جان دادن، شهادت« ان لا اله الا الله» را بر زبانش جاری می کند.

منابع: بحار الانوار، ج 36، ص 204، حدیث 8- کمال الدین، ص 154.

مراجعه شود به:

معرفی به مردم در خطبه

میوه دل و بازوان پیامبر

غایت آفرینش