عبدالله بن جبیر بن نعمان اوسی انصاری از طایفه بنی عمرو بن عوف ((قبیله اوس)) بود. قبل از ((هجرت حضرت محمد صلی الله علیه و آله از مکه به مدینه|هجرت رسول خدا )) مسلمان شد و به همراه هفتاد تن از مردم ((مدینه)) در عقبه منی و در سال سیزدهم بعثت با ((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|پیامبر)) پیمان بست. پس از آن در زمره اصحاب پیامبر اسلام قرار گرفت و در ((جنگ بدر|نبرد بدر)) شرکت کرد. در ((جنگ احد))، رسول خدا او را با پنجاه تیرانداز بر شکاف ((کوه عینین، کوه رمات|کوه عینین)) گمارد. او که فرماندهی گروه را بر عهده داشت با لباسی سفید از دیگران ممتاز بود. پیامبر به عبدالله و یارانش فرمود که از کوه محافظت نمایند تا مبادا دشمن از آن سو بر مسلمانان هجوم آورد. نیز فرمود:«حتی اگر کشته شدیم، از اینجا تکان نخورید و ما را یاری ندهید و اگر پیروز شدیم و غنیمت بردیم، نیز به سوی ما نیایید.»
اما در هنگام پیروزی مسلمانان بر سپاه مشرکان، تیراندازان کوه عینین، علی‌رغم اصرار فرمانده خود، تنگه را رها ساختند و برای به چنگ آوردن غنیمت به میدان کارزار سرازیر شدند.
عبدالله بن جبیر که با کمتر از 10 نفر از یارانش در کوه مانده بود، قهرمانانه در مقابل سپاه ((خالد بن ولید مخزومی|خالد بن ولید)) ایستادگی کرد. نقل است که عبدالله نخست به سوی دشمن تیراندازی کرد؛ وقتی تیرهایش تمام شد، با نیزه نبرد کرد تا نیزه‌اش شکست. آن گاه با شمشیرش جنگید تا سرانجام به شهادت رسید. در روایت دیگری آمده است که ((عکرمه بن ابی جهل)) وی را به قتل رساند. مشرکان بدن وی را مثله کردند.

منابع:
الطبقات،‌ ج3، ص 475؛
اسدالغابه، ‌ج 3، ص 194؛
بحارالانوار، ج 20، ص 128؛‌
قاموس الرجال، ج6، ص281؛‌