«عبدالرحمن بن عبد رب انصاری خزرجی» از اصحاب رسول خدا و امیر المؤمنین علی علیه السلام بود. هنگامی که علی علیه السلام در مرحبه کوفه گفت کسانی که در
غدیر خم حاضر بوده و حدیث غدیر را شنیده اند به پاخیزند و شهادت بدهند، او به همراه گروهی برخاستند و گفتند:
«از رسول خدا شنیدیم که فرمود« خدای عزوجل ولی من است و من ولی مومنین؛ پس هر کس من مولای او هستم علی مولای اوست. خدایا دوست بدار کسی را که او را دوست میدارد و دشمن بدار کسی را که او را دشمن میدارد.»»
او قرآن را نزد امیر المومنین علیه السلام آموخته بود.
عبدالرحمن از مکه همراه با امام حسین علیه السلام وارد سرزمین کربلا شد و در حمله اول سپاه عمر سعد به شهادت رسید.
در کتب روایی، احادیثی از قول او از پیامبر و امام علی علیهماالسلام ثبت شده است.
منابع:
ابصار العین، ص 93.
مراجعه شود به
نام شهدای حمله اول