V{maketoc}
!معرفی ائمه برای روشن شدن احکام دین
خداوند دین ((اسلام)) را بر اساس حق استوار کرده و با معرفی ائمه اطهار علیهم السلام تمام جنبه‌ها و احکام آن را روشن فرموده است.
لذا هر کس از امامان معصوم پیروی کند و برنامه زندگی و دستورات دینی را از آنها بگیرد، به راه مستقیم هدایت می‌یابد و عاقبت به خیر می گردد و هرکس از راه و روش آنها جدا شود، راهی جز ضلالت و گمراهی نرفته، عاقبت به عذاب مبتلا خواهد شد.

یکی از امور مهمی که باید آن را از ائمه معصومین بیاموزیم، "عبادت" است، زیرا ما نمی دانیم خداوند چه نوع عبادتی را دوست دارد و با چه کیفیّت و کمیّتی از بندگان خود خواسته است.

!روح عبادت
بعضی خیال کرده اند هر چه عبادت سنگین تر و سخت تر باشد بهتر است، لذا چون دستشان به دامان ائمّه طاهرین نرسیده، از پیش خود نمازها و روزه ها و عبادات غیرمعقولی ساخته اند. این گونه عبادات ابداً مورد نظر اسلام مقدّس نیست، بلکه آنچه باید به آن توجّه کرد، روح عبادت است و آن این است که انسان روی دل را به سوی خدا کند و او را دوست بدارد و تسلیم او گردد و با او به مناجات و گفتگو بنشیند و خانه دل را برای وارد شدن آن محبوب یگانه از هر محبوب دیگری فارغ گرداند.
لذا باید میزان اعمال نیک و عبادات را از طریق علوم ائمه اطهار به دست آورد.

!طریق صحیح و نیت در عبادت
اگر کسی بگوید این خارکَن که الان بار سنگین خار را به دوش می کشد و عرق می ریزد به مراتب بیشتر کاسبی می کند از آن جواهر فروشی که تمام سرمایه اش یک‌صدم این خارها سنگینی ندارد و به این گونه رنجها هم تن نمی دهد، سخن ابلهانه و دور از حقیقتی گفته است. جواهر شناس می داند که یک مثقال از این گوهر به صدها بار از آن خار می‌ارزد.
ائمّه علیهم السلام هم می‌دانند که اگر اکسیر محبّت و ولایت آنها نباشد، هزاران رکعت نماز به یک پول نمی‌ارزد و عمری را با زبان روزه سپری کردن قیمتی ندارد. زیرا آنچه جان عبادات است و به آنها روح می دهد و انسان را می سازد، همان طریق صحیح و تایید خداوند است.

!دوستی اهلبیت شرط قبولی طاعات
بنابراین هر که سریعتر حرکت کند، لزوماً زودتر به مقصد نمی‌رسد. زیرا چه بسا آنکه سرعت دارد، در راه رسیدن به مقصد اشتباه رفته و هر چه سریع‌تر می‌رود، از مقصد دورتر می‌شود.
((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم)) فرمود:«خداوند عزّوجل در ((شب معراج)) به من فرمود:. . . ای محمد! اگر بنده‌ای از بندگان من آن قدر مرا عبادت کند که از پا بیفتد یا مانند مشک، خشکیده شود، ولی ولایت شما را منکر باشد، او را نمی‌آمرزم، مگر به ولایت شما - چهارده معصوم - اقرار نماید.
و سپس خداوند ((خلقت عالم به برکت وجود چهارده معصوم|انوار آن معصومین)) را به من نشان داد. . . »

منابع:
بحارالانوار، ج 36، ص 216، ح 18.