روح انسان بعد از مرگ به عالمی به نام عالم برزخ می رود. عالم برزخ را «عالم مثال» یا «عالم خیال» نیز می گویند. در عالم برزخ ،ماده نیست بلکه صورت محض است.



صورت مثالی ما در خواب حرکت می کند و افعالی را انجام می دهد، بدون این که بدن حرکتی کند. این صورت مثالی چیزی در کنار بدن و در کنار روح نیست. بلکه بدن و صورت مثالی و روح با یکدیگر، یک نحوه اتحاد دارند و در واقع سه مرحله از واقعیّت انسان هستند.



انسان در موقع خوابیدن ،علاقه اش از بدن کم می شود. مرگ هم که برادر خواب است عبارت است از قطع علاقه روح از بدن. بنابراین طبق استدلالات قطعی عقلی ونیز آیات و روایات صریح و فراوان، روح پس از مرگ زنده است و به نعم الهی یا عذاب مشغول می شود.



خداوند در آیه169 سوره آل عمران می فرماید: «ولاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الیه امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون» (ابداً گمان مکن که آنانکه در راه خدا شهید شده اند، مرده اند بلکه آنها زنده اند ودر نزد پروردگارشان روزی می خورند.) بنابراین انسان، پس از مرگ وارد عالم برزخ می شود و هیچ فاصله ای بین مرگ و عالم برزخ نیست. لذا ((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|رسول خدا ))فرمود: «من مات فقد قامت قیامته» (هرکس بمیرد ((مواقف قیامت|قیامت)) او برپا شده است.) و یا فرمود: « القبر روضه من ریاض الجنه او حفره من حفرالنیران» (قبرباغی است از باغهای ((بهشت|بهشت)) یا گودالی است از گودالهای ((جهنّم ))) آیات و روایات در مورد بقاء روح و عالم برزخ، بسیار فراوان است، بطوری که جای شکی را باقی نمی گذارد.



برای آشناشدن بیشتر با عالم برزخ به بعضی از قسمتهای آن، تنها اشاره ای می کنیم.



((احضار ارواح| احضار ارواح ))- ((نعمت و عذاب برزخی|نعمت و عذاب برزخی ))- ((ارتباط با ارواح|ارتباط با ارواح ))- ((ارتباط با برزخ|ارتباط برزخ ))

منابع: معاد شناسی، علامه طهرانی، ج 2/ مجلس دوازدهم.