منو
 کاربر Online
723 کاربر online
تاریخچه ی: ظهور نظام ستاره سازی

در حال مقایسه نگارشها

نگارش واقعی نگارش:10

img/daneshnameh_up/b/b8/cinema.gif


تا پیش از 1908 چند عامل ، راه رشد نظام ستاره سازی را سد می کرد:

1) بازیگران سینما معمولا موقتی بودند ، اغلب این بازیگران برای امرار معاش از تئاتر به سینما روی می آوردند. در آغاز وجهه سینما در بین دست اندرکاران تئاتر چندان وجهه دلچسب و محبوبی نبود و بازیگران تئاتر بازی کردن جلوی دوربین را دون شخصیت خود می دانستند ، از طرف دیگر نیز در هیچ شرکت فیلم سازی آنقدر دوام نمی آوردند که تبدیل به ستاره شوند.

2) تا حدود 1909 ، دوربین معمولا در چنان فاصله ای از رویداد قرار داشت که معمولا تماشاگران نمی توانستند ویژگی های ظریف بازیگران را تشخیص دهند ، در حالی که شرط اصلی ایجاد علاقه به بازیگران در همین ویژگی ها نهفته است.

3) در آغاز کار نیکل ادئون ها ( Nickel Odeon ) ، تماشاگران بیشتر به نام استودیوی سازنده توجه می کردند تا به بازیگران. از همین رو در ابتدا غالب کمپانی های فیلم سازی خواه عضو تراست و خواه مستقل در مقابل نظام ستاره سازی ( Star System ) مقاومت می کردند. آنها می ترسیدند محبوبیت چهره ستاره ها در میان تماشاگران توقعات آنها را نسبت به کمپانی افزایش دهد و به این ترتیب توازن قدرت اقتصادی که تا اینجا به نفع انها بود را بر هم بزند.

دیری نگذشت که سینما به همه دست اند کارانش فهماند که نباید قدرت استراتژی بازاریابی ، که به نام سیستم ستاره سازی معروف شد را دست کم بگیرند. کمپانی ها که گمان می کردند درج نام بازیگران در عنوان بندی و یا پایان بندی ، سود آوری سینما برای انها را خدشه دار خواهد کرد به زودی دریافتند عمده سودی که در سینما نهفته است در هین محبوبیت و مقبولیت هنرپیشه ها نهفته است.

img/daneshnameh_up/e/ed/pickford.jpg
img/daneshnameh_up/b/bc/lawrence.jpg
با پیروی از سیاست پنهان کاری ، بازیگران محبوب فیلم های اولیه تا سال ها تنها با نام نقشی که در فیلم ها ایفا می کردند شناخته می شدند ( مانند مری پیکفورد ( Marry Pickford ) با نام مری کوچولو ) یا با نام کمپانی ای شناخته می شدند که در آن کار می کردند ( مانند فلورانس لارنس ( Florence Lawrence ) با نام دختر بایوگراف ). این در حالی بود که روز به روز محبوبیت هنرپیشه ها در نزد تماشاگران افزایش می یافت و آنها خواهان اطلاعات بیشتر درباره بازیگران محبوب خود بودند. به این دلیل از 1909 بولتن های تجاری فیلم ها آغاز به درج مقالاتی درباره ستارگان آن زمان کردند.

هر سیستم و نظامی برای این که بالاخره از جایی سر بر آورد و در آینده گسترش یابد نیاز به ذهنی متفکر و خلاق دارد تا فرصت ها را بررسی کند و در زمان مناسب آنها را به چنگ آورد. نظام ستاره سازی نیز با وجود انکه کمابیش و به طور بسیار محدود در کمپانی های مختلف در حال آزمایش و تجربه اندوزی بود سر انجام توسط کارل لیمل ( Carle Laemmle ) بود که به خوبی آزمایش شد و بسیار سربلند بیرون امد. ماجرا به این صورت بود که فلورانس لارنس از کمپانی بیوگراف ( Biograph Company ) جدا شده بود ( برخی معتقدند او به دلیل علنی ساختن خود از بیوگراف اخراج شده بود ) ، لیمل به سراغ او رفت و او را در کمپانی IMP استخدام کرد.

img/daneshnameh_up/f/f9/starsystem.jpg
لیمل بلافاصله پس از استخدام لارنس شایعه مرگ او را توسط نویسندگانی ناشناس در روزنامه ها رواج داد. علاوه بر این لیمل برای اولین بار نام اصلی او را برای عموم فاش کرد. سپس تبلیغات گسترده ای را بر ضد کمپانی های انحصاری آغاز کرد و انها را متهم کرد که به دروغ شایعه مرگ لارنس را رواج داده اند تا پیوستن او را به کمپانیIMP تحت الشعاع قرار دهند. لیمل برای اثبات زنده بودن لارنس ، قول داد که کینگ بگوت ( King Baggott ) ( یک بازیگر محبوب دیگر در IMP ) ، هنگام نمایش نخستین فیلم مشترک انها ، لارنس را تا شهر سنت لوئیس ، که اکران عمومی فیلم در انجا آغاز می شد ، همراهی خواهد کرد. در ان روز نیمی از مردم سنت لوئیس برای دختر بایوگراف که بعد از مرگ عجیبش به یک باره زنده شده بود در ایستگاه قطار شهر جمع شدند. این صحنه چیزی نبود مگر شورشی تمام عیار و متحیر کننده و در واقع نقطه عطفی در ظهور نظام ستاره سازی. شیوه تبلیغاتی لیمل به قدری موفقیت آمیز بود که تهیه کنندگان مستقل دیگر بلافاصله سیاست ستاره سازی را هر یک به شیوه خود در پیش گرفتند.
یک صفحه تبلیغاتی از لیمل
در مجله سینمای جهان


اعضای MPPC نیز با کمی فاصله از دیگر رقبا دست به چنین تبلیغاتی زدند ، اما باز هم نه به آن شوری که رقبایشان عمل می کردند. از 1911 کمپانی های ویتاگراف ( Vitagraph Company ) ، لوبین ( Lubin ) و کالم ( Kalem ) همگی به تبلیغ بازیگران خود پرداختند. بیوگراف تا مدت ها در مقابل این سیستم ایستادگی کرد و تازه در 1913 تبلیغ نام بازیگران و کارگردانان اصلی خود را با دیوید وارک گریفیث ( David Wark Griffith ) آغاز کرد (کسی که خود به زودی به جرگه مستقل ها پیوست) .

به این ترتیب چیزی نگذشت که کمپانی های تولید فیلم با طوفانی از عکس ، دیوارکوب ، کارت پستال و چاپ مقالاتی در باب ستارگان محبوب مردم در مجلات پر فروش ، تماشاگران سینما را درنوردیدند و توجه انها را به ستارگان سینما معطوف کردند ، سیاستی که تا به این جا به خوبی آن را حفظ کرده اند.




img/daneshnameh_up/b/b8/cinema.gif


تا پیش از 1908 چند عامل ، راه رشد نظام ستاره سازی را سد می کرد:

1) بازیگران سینما معمولا موقتی بودند ، اغلب این بازیگران برای امرار معاش از تئاتر به سینما روی می آوردند. در آغاز وجهه سینما در بین دست اندرکاران تئاتر چندان وجهه دلچسب و محبوبی نبود و بازیگران تئاتر بازی کردن جلوی دوربین را دون شخصیت خود می دانستند ، از طرف دیگر نیز در هیچ شرکت فیلم سازی آنقدر دوام نمی آوردند که تبدیل به ستاره شوند.

2) تا حدود 1909 ، دوربین معمولا در چنان فاصله ای از رویداد قرار داشت که معمولا تماشاگران نمی توانستند ویژگی های ظریف بازیگران را تشخیص دهند ، در حالی که شرط اصلی ایجاد علاقه به بازیگران در همین ویژگی ها نهفته است.

3) در آغاز کار نیکل ادئون ها ( Nickel Odeon ) ، تماشاگران بیشتر به نام استودیوی سازنده توجه می کردند تا به بازیگران. از همین رو در ابتدا غالب کمپانی های فیلم سازی خواه عضو تراست و خواه مستقل در مقابل نظام ستاره سازی ( Star System ) مقاومت می کردند. آنها می ترسیدند محبوبیت چهره ستاره ها در میان تماشاگران توقعات آنها را نسبت به کمپانی افزایش دهد و به این ترتیب توازن قدرت اقتصادی که تا اینجا به نفع انها بود را بر هم بزند.

دیری نگذشت که سینما به همه دست اند کارانش فهماند که نباید قدرت استراتژی بازاریابی ، که به نام سیستم ستاره سازی معروف شد را دست کم بگیرند. کمپانی ها که گمان می کردند درج نام بازیگران در عنوان بندی و یا پایان بندی ، سود آوری سینما برای انها را خدشه دار خواهد کرد به زودی دریافتند عمده سودی که در سینما نهفته است در هین محبوبیت و مقبولیت هنرپیشه ها نهفته است.

img/daneshnameh_up/e/ed/pickford.jpg
img/daneshnameh_up/b/bc/lawrence.jpg
با پیروی از سیاست پنهان کاری ، بازیگران محبوب فیلم های اولیه تا سال ها تنها با نام نقشی که در فیلم ها ایفا می کردند شناخته می شدند ( مانند مری پیکفورد ( Marry Pickford ) با نام مری کوچولو ) یا با نام کمپانی ای شناخته می شدند که در آن کار می کردند ( مانند فلورانس لارنس ( Florence Lawrence ) با نام دختر بایوگراف ). این در حالی بود که روز به روز محبوبیت هنرپیشه ها در نزد تماشاگران افزایش می یافت و آنها خواهان اطلاعات بیشتر درباره بازیگران محبوب خود بودند. به این دلیل از 1909 بولتن های تجاری فیلم ها آغاز به درج مقالاتی درباره ستارگان آن زمان کردند.

هر سیستم و نظامی برای این که بالاخره از جایی سر بر آورد و در آینده گسترش یابد نیاز به ذهنی متفکر و خلاق دارد تا فرصت ها را بررسی کند و در زمان مناسب آنها را به چنگ آورد. نظام ستاره سازی نیز با وجود انکه کمابیش و به طور بسیار محدود در کمپانی های مختلف در حال آزمایش و تجربه اندوزی بود سر انجام توسط کارل لیمل ( Carle Laemmle ) بود که به خوبی آزمایش شد و بسیار سربلند بیرون امد. ماجرا به این صورت بود که فلورانس لارنس از کمپانی بیوگراف ( Biograph Company ) جدا شده بود ( برخی معتقدند او به دلیل علنی ساختن خود از بیوگراف اخراج شده بود ) ، لیمل به سراغ او رفت و او را در کمپانی IMP استخدام کرد.img/daneshnameh_up/f/f9/starsystem.jpg
لیمل بلافاصله پس از استخدام لارنس شایعه مرگ او را توسط نویسندگانی ناشناس در روزنامه ها رواج داد. علاوه بر این لیمل برای اولین بار نام اصلی او را برای عموم فاش کرد. سپس تبلیغات گسترده ای را بر ضد کمپانی های انحصاری آغاز کرد و انها را متهم کرد که به دروغ شایعه مرگ لارنس را رواج داده اند تا پیوستن او را به کمپانیIMP تحت الشعاع قرار دهند. لیمل برای اثبات زنده بودن لارنس ، قول داد که کینگ بگوت ( King Baggott ) ( یک بازیگر محبوب دیگر در IMP ) ، هنگام نمایش نخستین فیلم مشترک انها ، لارنس را تا شهر سنت لوئیس ، که اکران عمومی فیلم در انجا آغاز می شد ، همراهی خواهد کرد. در ان روز نیمی از مردم سنت لوئیس برای دختر بایوگراف که بعد از مرگ عجیبش به یک باره زنده شده بود در ایستگاه قطار شهر جمع شدند. این صحنه چیزی نبود مگر شورشی تمام عیار و متحیر کننده و در واقع نقطه عطفی در ظهور نظام ستاره سازی. شیوه تبلیغاتی لیمل به قدری موفقیت آمیز بود که تهیه کنندگان مستقل دیگر بلافاصله سیاست ستاره سازی را هر یک به شیوه خود در پیش گرفتند.


img/daneshnameh_up/e/ed/pickford.jpg
img/daneshnameh_up/b/bc/lawrence.jpg
img/daneshnameh_up/f/f9/starsystem.jpg

تاریخ شماره نسخه کاربر توضیح اقدام
 شنبه 23 اردیبهشت 1385 [21:46 ]   13   مهناز نظری      جاری 
 شنبه 23 اردیبهشت 1385 [21:41 ]   12   مهناز نظری      v  c  d  s 
 شنبه 23 اردیبهشت 1385 [21:39 ]   11   مهناز نظری      v  c  d  s 
 شنبه 23 اردیبهشت 1385 [21:31 ]   10   مهناز نظری      v  c  d  s 
 شنبه 23 اردیبهشت 1385 [21:27 ]   9   مهناز نظری      v  c  d  s 
 شنبه 23 اردیبهشت 1385 [21:24 ]   8   مهناز نظری      v  c  d  s 
 شنبه 23 اردیبهشت 1385 [21:22 ]   7   مهناز نظری      v  c  d  s 
 شنبه 23 اردیبهشت 1385 [21:16 ]   6   مهناز نظری      v  c  d  s 
 شنبه 23 اردیبهشت 1385 [21:14 ]   5   مهناز نظری      v  c  d  s 
 شنبه 23 اردیبهشت 1385 [21:12 ]   4   مهناز نظری      v  c  d  s 
 شنبه 23 اردیبهشت 1385 [21:08 ]   3   مهناز نظری      v  c  d  s 
 شنبه 23 اردیبهشت 1385 [20:55 ]   2   مهناز نظری      v  c  d  s 
 شنبه 23 اردیبهشت 1385 [20:53 ]   1   مهناز نظری      v  c  d  s 


ارسال توضیح جدید
الزامی
big grin confused جالب cry eek evil فریاد اخم خبر lol عصبانی mr green خنثی سوال razz redface rolleyes غمگین smile surprised twisted چشمک arrow



از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..