طرفداران اعطای حق رای به زنان
در قرن نوزدهم میلادی، زنان در مقایسه با مردان از حقوق مساوی برخوردار نبودند. بویژه اینکه آنان از حق رای دادن محروم بودند. در سال 1848 م در گردهمایی سنیکا فالز گروهی از زنان آمریکایی بر آن شدند تا این وضعیت را تغییر دهند. بتدریج زنان کشورهای دیگر نیز خواهان برخورداری از حقوق مساوی شدند. سافروجت ها با ریشخند و برخورد تحقیر آمیز مردان روبرو شدند، اما سرانجام در سال 1920، موفق به کسب حق رای برای تمامی زنان آمریکایی شدند.
زیرنویس عکس
این تصویر، فعالیت طرفداران اعطای حق رای به زنان را در شهر «از بری پارک»، واقع در ایالت نیوجرسی، در سال 1914 نشان می دهد.
گردهمایی سنیکا فالز
در سال 1848م، الیزابت کیدی استانتون (1880 ـ 1793م) و «لوکرشیا مات» در ناحیه ای به نام سنیکا فالز، واقع در شهر نیویورک، گردهمایی را برای بحث درباره حقوق زنان برپا کردند. این گردهمایی با صدور قطعنامه ای پایان یافت. این قطعنامه که به تقلید از «اعلامیه استقلال آمریکا»، «اعلامیه افکار و احساسات زنان» نامیده شد، چنین آغاز می شود: «ما این حقایق را اموری بدیهی می دانیم: همه مردان و زنان یکسان خلق شده اند...»
سافروجت ها
زنانی که طرفدار برخورداری از حقوق مساوی با مردان بودند، «سافروجت» نامیده شدند. این کلمه از واژه انگلیسی «سافریچ» (به معنای حق رای) گرفته شده است. در ایالات متحده آمریکا «انجمن ملی طرفدار اعطای حق رای به زنان» به طریقه مسالمت آمیز فعالیت می نمود، اما در انگلستان، زنان خواهان کسب حق رای، دست به خشونت زدند و مثلا باجه های پستی را به آتش کشیدند. این زنان در صورت بازداشت شدن از خوردن خودداری می کردند و برای همین با زور به آنها غذا داده می شد.
حقوق زنان
جنبش احقای حقوق اجتماعی زنان، در سالهای واپسین قرن نوزدهم با مقاومت شدیدی روبرو شد. بسیاری از مردان و زنان عقیده داشتند که رای دادن و کار کردن و حتی تحصیلات یک کار زنان نمی باشد.
زیرنویس عکس
مقاومت جدی
این کاریکاتور متعلق به دهه 1870 م، جان بول را که نمونه بارز یک «مرد انگلیسی» است در حال مقاومت در برابر «هجوم ناخوشایند» طرفداران حقوق زنان نشان می دهد.
1848م
گروهی از زنان ایالات متحده آمریکا با برپایی گردهمایی «سینکا فالز» خواهان برخورداری از حقوق مساوی با مردان شدند.
1869
انجمن حق کتاب رای برای زنان در ایالت متحدخ شکل گرفت.
1893
نیوزیلند اولین کشوری بود که حق رای را به زنان داد.
1896
تا این تاریخ، زنان در ایالت های وایومینگ، کلرادو، یوتا، آیداهو حق رای داشتند.
1903
خانم «امیلی پنکهرست» یک انجمن بنام اجتماع زنان و متحدان سیاسی تاسیس کرد.
1906
فنلاند اولین کشور اروپایی بود که به زنان حق رای داد.
1918
تمام زنهای بالای سی سال حق رای در انگلستان را بدست آوردند.
1920
نوزدهمین اصلاح گر حقوق آمریکا، حق رای را به تمام زنان در ایالت متحده آمریکا داد.
1928
زنان در کشور انگلستان همانند مردان حق رای داشتند.
زندگی بسیاری از زنهای آمریکایی و اروپایی در آخر قرن نوزدهم شروع به تغییر کرد. آنها از موقعیتها و آزادیهای جدیدی برخوردار شدند. برای مثال، می توانستند کالج خود را عوض کنند و تحصیلات بهتری داشته باشند.
شغل برای زنان
در همان شغل های زیادی برای زنان وجود داشت بسیاری از آنها معلم شدند و بعضی از آنها شروع به کار در اداره ها و شرکتها مانند ماشین نویسی کردند. اولین ماشین نویس در سال 1873 م ظاهر شد و دیگران دستیاران فروشنده ها در فروشگاههای جدید شدند. چنین شغلهایی به زنان پول بیشتر و استقلال داد.
حقایق ثبت شده
بعضی از طرفداران حق رای زنان حاضر بودند برای عمومیت پیدا کردن این مسئله هر چیزی را قربانی کنند، حتی جانشان را. در سال 1913 م یک انگلیسی طرفدار حق رای برای زنان به نام امیلی دیویسون در مراسم سالیانه اسب سواری خودش را به میان اسب های پادشاه انداخت که بوسیله سم اسب ها ضربه خورد و لگدمال شد و چند روز بعد مرد.
