| پس از آنکه یاران ((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|پیامبر)) در ((حدیبیه)) با پیامبر ((بیعت|بیعت)) کردند ( که به ((بیعت رضوان)) معروف است )، تکلیف مسلمانان روشن شد زیرا ((قریش|قریش)) یا با زیارت آنها از خانه خدا موافقت میکرد یا مخالفت؛ که در صورت دوم درگیری میان دو گروه حتمی بود. | | پس از آنکه یاران ((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|پیامبر)) در ((حدیبیه)) با پیامبر ((بیعت|بیعت)) کردند ( که به ((بیعت رضوان)) معروف است )، تکلیف مسلمانان روشن شد زیرا ((قریش|قریش)) یا با زیارت آنها از خانه خدا موافقت میکرد یا مخالفت؛ که در صورت دوم درگیری میان دو گروه حتمی بود. |
- | در همین هنگام ((سهیل بن عمرو)) نیز از سوی قریش برای مذاکره به حضور پیامبر رسید. پیامبر پس از کمی گفتگو، ((حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام|علی علیه السلام)) را فرا خواند و دستور داد که پیمان صلح را این گونه بنوسید:« بسم الله الرحمن الرحیم.» سهیل در همان ابتدای نامه مخالفت کرد؛ و قرار بر این شد که بنویسند:« باسمک اللهم» و نیز وقتی علی علیه السلام به دستور پیامبر نوشت:« این پیمانی است که محمّد رسول الله با سهیل، نماینده قریش، بست.» سهیل گفت:« ما اگر رسالت تو را قبول داشتیم که با تو جنگ نمیکردیم.» پیامبر به علی علیه السلام فرمود:« کلمه رسول الله را پاک کن.» علی علیه السلام عرض کرد:« من قدرت چنین جسارتی را ندارم.» پیامبر از علی خواست که انگشت او را روی همان نقطه بگذارد تا شخصاً آن را پاک کند.
ای پیمان قیش و ملمنان معهد دند که:« به مدت ده سال دست از جنگ بردارند تا امنیت در نقاط عربستان مستقر شود و اگر هر فردی از قریش از مکه گریخت و به مسلمانان پیوست باید او را به سوی قریش بازگردانند، ولی اگر یکی از مسلمانان به سوی قریش گریخت، قریش موظف به بازگرداندن او نیست؛ و مسلمانان و قریش آزادند که با هر قبیلهای که خواستند پیمان ببندند؛ و محمد و یارانش امسال به ((مدینه، مدینة النبی، یثرب|مدینه))باز میگردند ولی در سالهای آینده میتوانند به زیارت خانه خدا بیایند به شرط این که سه روز بیشتر در مکه نمانند و سلاحی جز شمشیر همراه نداشته باشند؛ و مسلمانان مقیم مکه میتوانند ((شعائر مذهبی)) خود را آزادانه به جا بیاورند و قریش حق مزاحمت ندارد؛ و اموال دو طرف برای همدیگر محترم است و مال و جان مسلمانانی که از مدینه وارد مکه میشوند در امنیت خواهد بود.»
این پیمان در دو نسخه تنظیم شد و گروهی از شخصیتهای قریش و اسلام به آن گواهی دادند. یک نسخه از آن به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله تقدیم شد و نسخه دیگر را به سهیل بن عمرو دادند. |
+ | در همین هنگام ((سهیل بن عمرو)) نیز از سوی قریش برای مذاکره به حضور پیامبر رسید. پیامبر پس از کمی گفتگو، ((حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام|علی علیه السلام)) را فرا خواند و دستور داد که ''===پیمان صلح ===''را این گونه بنوسید: ~~green:« بسم الله الرحمن الرحیم.» سهیل در همان ابتدای نامه مخالفت کرد؛ و قرار بر این شد که بنویسند''===:« باسمک اللهم»=== ''و نیز وقتی علی علیه السلام به دستور پیامبر نوشت: این پیمانی است که ''===محمّد رسول الله ===''با سهیل، نماینده قریش، بست. سهیل گفت: ما اگر ''===رسالت ===''تو را قبول داشتیم که با تو جنگ نمیکردیم. پیامبر به علی علیه السلام فرمود: کلمه ''===رسول الله ===''را پاک کن. علی علیه السلام عرض کرد: من قدرت چنین جسارتی را ندارم. پیامبر از علی خواست که انگشت او را روی همان نقطه بگذارد تا شخصاً آن را پاک کند.~~ __دا ل دییه__ />به ===مدت ده سال دست از جنگ بردارند تا امنیت در نقاط عربستان مستقر شود و اگر هر فردی از قریش از مکه گریخت و به مسلمانان پیوست باید او را به سوی قریش بازگردانند، ولی اگر یکی از مسلمانان به سوی قریش گریخت، قریش موظف به بازگرداندن او نیست.=== /> ===مسلمانان و قریش آزادند که با هر قبیلهای که خواستند پیمان ببندند=== /> ===محمد و یارانش امسال به ((مدینه، مدینة النبی، یثرب|مدینه)) باز میگردند ولی در سالهای آینده میتوانند به زیارت خانه خدا بیایند ===به شرط این که: /> ~~brown:سه روز بیشتر در مکه نمانند سلاحی جز شمشیر همراه نداشته باشند /> مسلمانان مقیم مکه میتوانند ((شعائر مذهبی)) خود را آزادانه به جا بیاورند و قریش حق مزاحمت ندارد. /> اموال دو طرف برای همدیگر محترم است و مال و جان مسلمانانی که از مدینه وارد مکه میشوند در امنیت خواهد بود. ~~ این پیمان در دو نسخه تنظیم شد و گروهی از شخصیتهای قریش و اسلام به آن گواهی دادند. یک نسخه از آن به ===پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ===تقدیم شد و نسخه دیگر را به ===سهیل بن عمرو ===دادند. |
| رسول خدا صلی الله علیه و آله پس از این صلح، در همان جا ((قربانی)) کرد و سر تراشید و مسلمانان نیز چنین کردند و از ((احرام)) خارج شدند و راه مدینه را در پیش گرفتند. | | رسول خدا صلی الله علیه و آله پس از این صلح، در همان جا ((قربانی)) کرد و سر تراشید و مسلمانان نیز چنین کردند و از ((احرام)) خارج شدند و راه مدینه را در پیش گرفتند. |