منو
 صفحه های تصادفی
حدیث لوح حضرت زهرا علیهاسلام
تغییر و تحول اجتماعی
دانشنامه:راهنمای نمایه
شاگردان امام سجاد علیه السلام
کنیه های امام سجاد علیه السلام
حضرت شعیب علیه السلام
نیتروژن
لیلی بن نعمان
تربت شهید
نظریه روان کاوی کلاسیک
 کاربر Online
1018 کاربر online
تاریخچه ی: شکر الله

در حال مقایسه نگارشها

نگارش واقعی نگارش:2
خداوند متعال در سوره نحل، آیه 114 می‌فرماید:«واشکروا نعمه الله ان کنتم ایا تعبدون» (شکرگزار نعمت های الهی باشید، اگر او را پرستش می کنید.)
و نیز در سوره ابراهیم آیه 7 می‌فرماید:« و اذ تاذن ربکم لئن شکرتم لازیدنکم و لئن کفرتم ان عذابی لشدید» (و به یادآور آن زمان را که خداوند اعلان کرد که اگر شکر کنید نعمتم را بر شما زیاد کنم و اگر کفران کنید عذاب من شدید است.)
در آیات قرآن و روایات، دستورات فراوانی به شکر داده شده است و لذا باید دید که مقصود از شکر چیست و خصوصیات آن کدام است.

محقق طوسی قدس سره می فرماید:«شکر برترین اعمال است و سه پایه و رکن دارد:
اول، شناخت نعمت‌دهنده حقیقی که خداوند است
دوم، حالت خضوع در مقابل ولی‌نعمت
سوم، شکر عملی مناسب با دل یا زبان یا اندام‌ها
شکر با دل همان قصد و نیت است؛ شکر به زبان تسبیح و شکرگزاری است، اما شکر با اندام و جوارح - که شکر اصلی است - به کار بردن آن نعمت است در طاعت و عبادت خداوند و اجتناب از محارم الهی.

پس شکر از پایه‌های اصلی کمال است و چون توفیق به شکر، خود نعمتی است بزرگ و این نعمت شکر دیگری را می‌طلبد، بنابراین هر نعمتی شکری دارد و هر شکری نعمتی است و شکری دارد. لذا باید اعتراف کرد که از شکر حقیقی عاجزیم و لذا می‌گویند آخرین درجه شکر، اعتراف به عجز از شکر است.
در این مورد حضرت امام جعفر صادق علیه السلام می‌فرماید:«خداوند به حضرت موسی علیه السلام وحی کرد که ای موسی حق شکر مرا به جا آور.»
حضرت موسی عرض کرد:«خداوندا چگونه حق شکر تو را به جا آورم در حالی که همین شکر من، نعمتی است از جانب تو که خودش شکر دیگری می خواهد.»
خداوند فرمود:«ای موسی حالا که این مطلب را فهمیدی - و عاجز شدی از شکر حقیقی - شکر مرا به جای آوردی.»

مطلب دیگری که در مورد شکر مورد توجه است این است که حتی در بلا و مصیبت هم باید شکر کرد زیرا انسان باید مصیبت را هم از جانب خداوند ببیند و بداند که هر چه خداوند نسبت به بنده‌اش انجام می‌دهد صلاح و مصلحتی در آن است.

می‌گویند در هر بلایی پنج شکر است:
ـ اول اینکه ممکن است این بلا بزرگتر و شدیدتری را دفع کرده باشد مثل اینکه قرار بود فرزند انسان بمیرد خداوند آن را دفع کرده و مالی از انسان از دست می‌رود.
ـ دوم اینکه ممکن است این بلا کفاره گناهان یا ترفیع درجه باشد
ـ سوم اینکه ممکن است این بلا، رفع کننده یک بلای دینی و عقیدتی باشد مثلا شخصی کور می شود و در نتیجه به گناهان مختلف نمی افتد و بهشتی می‌گردد.
ـ چهارم اینکه ممکن است این بلا قرار بوده همیشگی باشد، اما می‌گذرد و باید شکر کرد.
ـ پنجم اینکه ممکن است این بلا موجب ثواب بی‌حسابی در روز قیامت باشد.

رسول خدا در هر موقعیت خوشایندی می‌فرمود: خدا را برای این نعمت شکر می‌کنم. و در هر موقعیت غم‌انگیزی می‌فرمود: در هر حالی خداوند را شکر می‌کنم.

- امام صادق علیه السلام می‌فرماید:«وقتی کسی را دیدی که به بلایی مبتلاست (مثلا کور است و تو بینایی) بگو خداوندا من نه او را مسخره می‌کنم و نه فخر می‌فروشم بلکه تو را شکر می‌کنم بر نعمت بزرگت که به من عطا فرموده‌ای.»

- حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام می‌فرمود:« شکر هر نعمتی تقوا و اجتناب از محرمات الهی است.»

- رسول خدا و ائمه اطهار علیهم السلام همیشه شکرگزار خدا بودند.
روزی عمر بن خطاب رسول خدا را دید که گویی تب کرده و صورتش برافروخته است. گفت:«یا رسول الله آیا بیمارید؟»
رسول خدا می فرماید:«دیشب سی سوره از قرآن خوانده ام که هفت تای آن از سوره‌های طولانی قرآن بود - سوره های بقره- آل عمران- نساء- مائده- انعام- اعراف- انفال و توبه.»
عمر گفت:«خداوند که گناهان شما را بخشیده است. دیگر این همه زحمت برای چیست؟!»
رسول خدا می‌فرمایند:«آیا من نباید بنده‌ای شاکر باشم!؟»

امیرالمومنین علیه السلام می‌فرمود:«خداوند برای هر نعمتی حقی دارد. هر کس آن حق را ادا کند و شکرش را به جا آورد خداوند آن نعمت را زیاد می‌گرداند و هر کس شکرش را به جا نیاورد، آن نعمت را از دست خواهد داد.»

منابع:
بحار الانوار 71، باب 61، از ص 18 تا 56.

خداوند متعال در (سوره نحل: آیه 114) میفرماید: واشکروا نعمه الله ان کنتم ایا تعبدون؛ شکرگزار نعمتهای الهی باشید اگر او را پرستش میکنید
و نیز در سوره ابراهیم آیه 7 میفرماید: و اذتاذن ربکم لئن شکرتم لازیدنکم و لئن کفرتم ان عذابی لشدید؛ و به یاد آور آن زمان را که خداوند اعلان کرد که اگر شکر کنید نعمتم را بر شما زیاد کنم و اگر کفران کنید عذاب من شدید است.
در آیات قرآن و روایات، فراوان دستور به شکر داده شده است و لذا باید دید که مقصود از شکر چیست و خصوصیات آن کدام است.

محقق طوسی قدس سره میفرماید: شکر اشرف اعمال است و سه پایه و رکن دارد:
اول شناخت نعمت دهنده که منعم حقیقی خداوند است
و دوم حالت خضوع و سرور در مقابل نعمت
سوم عمل مناسب که این عمل یا متعلق است به قلب یا زبان یا جوارح
اما عمل قلب همان قصد و نیت تعظیم الهی است و اما عمل زبان اظهار آن تعظیم است به تمجید و تسبیح و اما عمل جوارح - که عمده شکر حقیقی است - استعمال آن نعمت است در طاعت و عبادت خداوند و اجتناب از محارم الهی.

پس شکر از پایه های اصلی صفات کمال است و چون توفیق به شکر، خود نعمتی است بزرگ و این نعمت شکر دیگری را می طلبد، بنابراین هر نعمتی شکری دارد و هر شکری نعمتی است و شکری دارد لذا باید اعتراف نمود که از شکر حقیقی عاجزیم و لذا فرموده اند آخرین مرتبه شکر، اعتراف به عجز از شکر است کما اینکه آخرین مرتبه معرفت اعتراف به عجز از معرفت الهی است و در این مورد امام صادق (علیه السلام) میفرماید

خداوند به حضرت موسی (علیه السلام) وحی کرد که ای موسی شکر کن مرا حق شکر، حضرت موسی عرضه داشت خداوند چگونه حق شکر ترا بجای آورم در حالیکه همین شکر من، نعمتی است از جانب تو که خودش شکر دیگری میخواهد، خداوند فرمود ای موسی حالا که این مطلب را فهمیدی - و عاجز شدی از شکر حقیقی - شکر مرا بجای آوردی

مطلب دیگری که در مورد شکر مورد توجه است اینست که حتی در موارد ورود بلا و مصیبت هم شکر کرد زیرا انسان باید مصیبت را هم از جانب خداوند ببیند و هر چه خداوند نسبت به بنده اش انجام دهد بالاخره صلاح و مصلحتی در آنست.

لذا فرمودند در هر بلائی پنج شکر است:
ـ اول اینکه ممکن است این بلا بزرگتر و شدیدتری را دفع کرده باشد مثل اینکه قرار بود فرزند انسان بمیرد خداوند آنرا دفع کرده و گوسفندی از انسان تلف میشود.
ـ دوم اینکه ممکن است این بلا کفاره گناهان یا ترفیع درجه باشد
ـ سوم اینکه ممکن است این بلا، رفع کننده یک بلای دینی و عقیدتی باشد مثلا شخصی کور میشود و در نتیجه به فتنه نمی افتد و بهشتی میگردد.
ـ چهارم اینکه ممکن است این بلا در لوح محفوظ بوده و حالا که گذشته شکر کند که الحمدلله رفع شد.
ـ پنجم اینکه ممکن است این بلا موجب ثواب بی حسابی در روز قیامت باشد که روایات هم همه این انواع را تائید می کند و لذا رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) در هر امر خوشحال کننده ای میفرمود: الحمدلله علی هذه النعمه و در هر امر غمگین کننده ای می فرمود: الحمدلله علی کل حال.

- امام صادق (علیه السلام) میفرماید: وقتی کسی را دیدی که به بلائی مبتلاست - مثلا کور است و تو بینائی
- بگو خداوندا من نه او را مسخره میکنم و نه فخر میفروشم بلکه ترا شکر میکنم بر نعمت بزرگت که به من عطا فرموده ای.
- امیرالمومنین (علیه السلام) فرمودند: شکر هر نعمتی ورع و اجتناب از محرمات الهی است.

- رسول خدا و ائمه اطهار علیهم السلام همیشه زبانشان به شکر متذکر بود و لذا یکبار عمر رسول خدا را می بیند که گوئی کسل اند یا تب به آن حضرت عارض شده عمر میگوید یا رسول الله آیا بیمارید یا تب دارید؟ رسول خدا میفرماید: چرا دردمند نباشم در حالیکه دیشب سی سوره از قرآن خوانده ام که هفت تای آن سوره های طولانی قرآن بود - سوره های بقره- آل عمران- نساء- مائده- انعام- اعراف- انفال و توبه.
عمر میگوید: خداوند که گناهان شما را بخشیده است دیگر این زحمت برای چیست؟! رسول خدا میفرمایند: افلا اکون عبدا شکورا، آیا من یک بنده شاکر نباشم!؟

امیرالمومنین (علیه السلام) میفرماید برای خداوند هر نعمتی حقی است هر کس آن حق را ادا کرد و شکر نمود خداوند آن نعمت را زیاد میگرداند و هر کسی کوتاه آمد و کم گذاشت دست به زوال نعمت خود زده است.

منابع: بحار الانوار 71، باب 61، از ص 18 تا 56.


تاریخ شماره نسخه کاربر توضیح اقدام
 سه شنبه 01 شهریور 1384 [16:13 ]   3   امیرمهدی حقیقت      جاری 
 سه شنبه 20 بهمن 1383 [10:34 ]   2   شکوفه رنجبری      v  c  d  s 
 شنبه 17 مرداد 1383 [07:31 ]   1   شکوفه رنجبری      v  c  d  s 


ارسال توضیح جدید
الزامی
big grin confused جالب cry eek evil فریاد اخم خبر lol عصبانی mr green خنثی سوال razz redface rolleyes غمگین smile surprised twisted چشمک arrow



از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..