منو
 صفحه های تصادفی
تشکیل نیروی نظامی جدید با انسجام و هماهنگی آن ها درزمان شاه عباس اول
کالیفرنیم
زمان ظهور - توبه : 3
بوروندی
علم حساب
شلغم «داروئی»
علم و تکنولوژی
پاداش محبت به حسنین علیهماالسلام
ضربه زدن در فوتبال
صنایع فضایی روسیه
 کاربر Online
307 کاربر online
تاریخچه ی: شهاب

در حال مقایسه نگارشها

نگارش واقعی نگارش:2




شهابواره‌ها اجرامی هستند که در فضای بین سیاره‌ای در حال گردشند و ممکن است با زمین برخورد کنند. هنگامی که با سرعت 1170 کیلومتر در ساعت وارد بخش بالایی جو می‌شوند، تبدیل به شهاب می‌شوند و در ارتفاع بین 110 و 70 کلیومتری دنباله‌ای نورانی از خود باقی می‌گذارند. وقتی این اجرام به زمین می‌رسند، شهاب سنگ نامیده می‌شوند.




img/daneshnameh_up/b/b1/p35.jpg

دید کلی

شهاب یک ذره کوچکی است که معمولا به اندازه یک دانه شن بوده و در فضای بین سیاره‌ای حرکت می‌کند. چنانچه با زمین برخورد نماید، به علت سرعت زیادش در اثر اصطکاک با هوا تا حد سفید شدگی گرم می‌شود و مولکولهای گازی را یونیزه کرده و باعث تشعشع نور می‌شود. تقریبا تمام شهابها قبل از اینکه به سطح زمین برسند، تحلیل می‌روند و بعضی اوقات یک شهاب بزرگ و بسیار روشن در آسمان ظاهر می‌شود که ممکن است در حین پرواز شکسته شده یا حتی منفجر گردد.

سرعت شهاب

سرعت یک شهاب نسبت به یک ناظر زمینی ، جمع سرعت مداری شهاب و زمین است. زمین در روی مدار بیضی خود با سرعت متوسط 30 کیلومتر در ثانیه حرکت می‌کند (حرکت انتقالی زمین). چنانچه یک شهاب در یک مدار سهمی شکل حرکت کند، سرعت آن در نزدیکی زمین تقریبا 42 کیلومتر در ثانیه است. در صورتی که سرعتهای دو مدار در خلاف جهت یکدیگر باشد، سرعت نسبی شهاب در موقع ورود به جو زمین برابر 72 = 30 + 42 کیلومتر در ثانیه است.



img/daneshnameh_up/7/78/p36.jpg

سنگهای آسمانی

شهابها پس از ورود به جو زمین سریعتر از مولکولهای هوا حرکت می‌کنند. وقتی که به طرف زمین می‌آیند، هوا را در جلو خود فشرده کرده و به اندازه‌ای گرم می‌شوند که لایه سطحی آنها ذوب گردیده و از بین می‌روند. اغلب شهابها قبل از رسیدن به زمین کاملا نابود می‌شوند. آنهایی که به زمین می‌رسند، به نام سنگ آسمانی (شهاب سنگ) معروفند.

سنگهای آسمانی بسیار کوچک

اصطلاح سنگهای آسمانی بسیار کوچک به شهابهایی اطلاق می‌شود که به اندازه‌ای کوچک هستند که بدون هیچ تخریبی از جو زمین عبور می‌کنند. اندازه چنین ذراتی در حدود 3 یا 4 میکرون است.

حفره‌های شهابی

در صبح 12 فوریه 1947 یک سنگ آسمانی در دامنه‌های صخره‌ای در شرق سیبری سقوط کرد. هیئت اعزامی به سرپرستی وی. جی. فسنکوف (V. G. fessenkov) بیش از 100 حفره بزرگ و کوچک که بزرگترین آنها عمقی در حدود 15 تا 20 متر و قطر 40 متر داشت، پیدا کردند. جرم شهابهایی که برای بوجود آمدن حفره‌های شهابی کافی باشند، در حدود 109 گرم و حجم آن تقریبا 10 متر مکعب است.
img/daneshnameh_up/a/aa/p37.jpg

مباحث مرتبط با عنوان



تاریخ شماره نسخه کاربر توضیح اقدام
 سه شنبه 10 مرداد 1385 [11:03 ]   8   مجید آقاپور      جاری 
 دوشنبه 29 اسفند 1384 [11:27 ]   7   مجید آقاپور      v  c  d  s 
 پنج شنبه 25 اسفند 1384 [15:35 ]   6   مجید آقاپور      v  c  d  s 
 پنج شنبه 25 اسفند 1384 [15:31 ]   5   مجید آقاپور      v  c  d  s 
 دوشنبه 06 تیر 1384 [09:20 ]   4   حسین خادم      v  c  d  s 
 دوشنبه 10 اسفند 1383 [13:53 ]   3   حسین خادم      v  c  d  s 
 دوشنبه 07 دی 1383 [11:39 ]   2   حسین خادم      v  c  d  s 
 سه شنبه 10 شهریور 1383 [12:09 ]   1   حامد احمدی      v  c  d  s 


ارسال توضیح جدید
الزامی
big grin confused جالب cry eek evil فریاد اخم خبر lol عصبانی mr green خنثی سوال razz redface rolleyes غمگین smile surprised twisted چشمک arrow



از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..