منو
 صفحه های تصادفی
بیابان
سیاره ایکس
کود سبز
الگو
دلایل پیدایش جنگ
امام صادق علیه السلام و نشانه های قیام ابومسلم خراسانی
فیبر نوری
ورزش عضلات چشم
فرایندهای بیولوژیکی در رسوبگذاری
نظریه فرد هویل
 کاربر Online
231 کاربر online
تاریخچه ی: شهابواره

در حال مقایسه نگارشها

نگارش واقعی نگارش:4




مقدمه

به غبارها و صخره‌های موجود در فضا شهابواره می‌گویند. دو منبع شهابواره‌ها عبارتند از: ستارگان دنباله دار و سیارکها. ستاره‌های دنباله دار هنگام نزدیک شدن به خورشید ، غبارها و تکه‌هایی از خود را از دست داده و تبخیر می‌شوند. سیارکها نیز هنگام تصادم ، تکه‌هایی از خود بر جای می‌گذارند. هر سال حدود 215000 تن از این مواد وارد جو می‌شوند. در جو زمین ، اصطکاک بین شهابواره‌ها و مولکولهای هوا طیفی از نور ایجاد می‌کند که شهاب نامیده می‌شود. اگر شهابواره کاملا نسوزد، به زمین برخورد می‌کند که در این صورت شهاب سنگ نامیده می‌شود.



img/daneshnameh_up/1/1b/Shahabvare.jpg
غبار فضایی
ستاره‌های دنباله دار هنگام گردش به دور خورشید
جریانی از غبار از خود بر جای می‌گذارند. هرگاه
زمین از جریان غبار تازه عبور کند، رگبار شهاب رخ
می‌دهد. در طول زمان ، ستاره دنباله دار مسیر
ممتدی از غبار می‌سازد که هنگام عبور سالانه
زمین از آن نقطه ، رگبار شهابی رخ می‌دهد.

شهاب سنگ

شهابواره‌هایی که روی زمین فرود می‌آیند، شهابسنگ نامیده می‌شوند. حدود 3.300 شهاب سنگ سالانه روی زمین فرود می‌آیند که اکثرشان بیش از یک کیلوگرم وزن دارند. بیشتر شهاب سنگها به اقیانوس می‌افتند، اما هر سال حدود 6 شهاب سنگ بعد از اینکه محل سقوطشان مشاهده شد از روی زمین جمع آوری می‌شوند. بعضی از آنها هم بطور تصادفی پیدا می‌شوند. سه نوع عمده شهاب سنگها عبارتند از سنگی (که عمدتا از سنگ تشکیل شده است) ، فلزی (عمدتا از فلز تشکیل شده) و سنگی فلزی (که از سنگ و آهن تشکیل شده است).

آیا شهابسنگها حامل حیات اند؟

زمانی این نظریه رواج داشت که شهاب سنگها حامل تخمهای زنده‌اند و بنابراین به انتشار زندگی در نقاط مختلف جهان کمک می‌کنند، امروز دیگر کارشناسان این نظریه را قبول ندارند. با این حال بعضی دانشمندان بر آنند که شهاب سنگها ممکن است دارای نشانه غیر زنده‌ای از موجودهای زنده‌ای باشند که زمانی در نقاط دور دست آن سوی زمین ، زندگی می‌کرده‌اند. در شهاب سنگها ترکیبهای آلی یا کربن دار اغلب به صورت مختلطهای بسیار سازمان یافته‌ای که به یاخته‌ها شباهت دارند، پیدا شده است.

هر چند بعضی دانشمندان معتقدند که این دلیل محکمی مبنی بر وجود حیات دیگری در جهان است، اما این مختلطها را می‌توان بوسیله فرضیه‌های دیگری نیز تبیین کرد. این مختلطها ممکن است در طی مدتی طولانی در فضا ، که معلوم شده است عناصر ترکیب دهنده‌ای چون کربن ، هیدروژن ، ازت و اکسیژن را دارا بوده است تشکیل شده باشد. ممکن است ارگانیسمهای زمینی آنها را آلوده کرده باشند. ممکن است این آلوده کننده‌ها (مختلطهای یاخته گونه) ضمن عبور شهاب سنگ از جو ما و یا قرار گرفتن شهاب سنگ در زمین وارد آن شده باشند.



img/daneshnameh_up/8/8d/Shahabsang.jpg
اکثر شهاب سنگهایی که بطور تصادفی پیدا شده‌اند
فلزی هستند. شهاب سنگهای سنگی بخاطر شباهتشان
به سنگهای زمینی اغلب پیدا نمی‌شوند.

گودالهای شهابسنگی

زمین در زمان حیاتش توسط شهاب سنگهای بی شماری بمباران شده است. تناوب بمبارانها حدود 3.5 میلیارد سال پیش به اوج خود رسید و گودالهایی در زمین بوجود آورد که اکنون در اثر فرسایش از بین رفته‌اند. گودالهایی که بعدها تشکیل شده‌اند، باقی مانده و بیش از 150 گودال تا کنون شناسایی شده‌اند. تعدادی از این گودالها ، صدها میلیون سال پیش و تعدادی دیگر در قرن بیستم تشکیل شده‌اند.

اگر جرم یک شهاب سنگ کمتر از 1000 کیلوگرم باشد، قبل از اینکه شهاب سنگ به فاصله 20 کیلومتری سطح زمین برسد، سرعت ورود آن به جو زمین توسط مقاومت جو بسیار کاهش می‌یابد و بعد از این کاهش ، شهاب سنگ وارد میدان جاذبه می‌شود. وقتی که نیروی جاذبه زمین با نیروی مقاومت جو در مقابل شهاب سنگ برابر باشد، افزایش سرعت شهاب سنگ متوقف می‌شود. این سرعت معروف به سرعت پایانی در حدود 0.1 کیلومتر (0.06 مایل) در ثانیه بدست می‌آید.



img/daneshnameh_up/9/9e/Godaleshahabsang.jpg
قدرت ضربه شهاب سنگ
گودال "بارینگر" در ایالات آریزونا آمریکا
که 175 متر عمق دارد حدود 40000
سال پیش تشکیل شده است.




شهاب سنگهای عظیم الجثه

اگر جرم اولیه شهابسنگ از 985 تن تجاوز کند، جو زمین توان کند کردن حرکت آن را نداشته و شهاب سنگ روی زمین سقوط کرده و نتایج مخربی به بار می‌آورد. خوشبختانه چنین حوادثی بسیار کم اتفاق می‌افتند،اما گودالهای متعددی که روی زمین بطور پراکنده وجود دارند محل سقوط آنها را نشان می‌دهند. بزرگترین شهاب سنگی که تا کنون یافت شده ، شهاب سنگ هوبا نام داشته و حدود 59 تن وزن دارد. این شهاب سنگ اکنون در محل سقوط خود در نامیبیا در جنوب غربی آفریقا قرار دارد.

سن شهاب سنگها

در تعیین سن شهاب سنگهای مختلف روشهایی نظیر روشهای محاسبه سن سنگهای زمینی منتخب بکار برده‌اند. بعضی نتیجه‌ها نشان می‌دهند چه مدتی از انجماد شهاب سنگها گذشته و در موارد دیگر سن استنتاجی سن نور گیری است: یعنی طول مدتی که نمونه‌های آزمایشی در معرض تشعشع کیهانی قرار داشته‌اند تعیین می‌شود. سن بعضی از شهاب سنگها کمتر از 75،000،000 سال گزارش شده است، سن بعضی دیگر ممکن است سر به میلیاردها سال بزند. بر طبق یک برآورد، شهاب سنگ مونت ایلیف آفریقای جنوبی ، تقریباً 7،000،000،000 سال بیشتر از زمین یا خورشید عمر دارد.



img/daneshnameh_up/a/a9/Shahab.jpg
باران نور
نام رگبار شهابی از صورت فلکی گرفته
می‌شود که شهاب در آن نورفشان می‌کند.

شهاب

شهاب یا تیر شهاب خطی از نور است که هنگام سوختن شهابواره در جو زمین ایجاد می‌شود. در یک شب صاف و بدون مهتاب ، حدود 10 شهاب در ساعت قابل رؤیت هستند. تعداد شهابهای قابل مشاهده در حدود ساعت 4 بامداد به حداکثر می‌رسد، زیرا بیننده در قسمتی از زمین قرار می‌گیرد که مستقیما در جهت غبارهای فضایی است. بهترین زمان مشاهده شهابها هنگام رگبار شهابهاست که هنگام عبور زمین از یک جریان غباری بر جای مانده از یک ستاره دنباله دار صورت می‌گیرد.

رگبار شهابها

بعضی از گروههای شهابها ، بر خلاف سقوط غیر قابل پیش بینی شهاب سنگها، در فاصله‌های زمانی کم و بیش منظمی در آسمان ظاهر می‌شود، این نمایشها را رگبارهای شهابی می‌نامند. شمار شهابهای یک رگبار در دوره نهایی فعالیت رگباری ، کاملاً متغیر است و ممکن است حداقل آن عرض یک ساعت ، 5 و یا حتی کمتر باشد و حداکثر آن به حدود 75 سر بزند. با این حال گاهی تواتر ظهور یا شمار شهابها بسیار بیشتر است در عرض یک ساعت ممکن است هزاران شهاب مشاهده شوند. مثلاً برآورد شده است که حدود 35000 شهاب در عرض یک ساعت در جریان رگبار شهابی اسدی نوامبر 1833 به زمین افتادند، این نمایش تماشایی که یک باران شهابی تند واقعی بود که تقریباً همه بینندگان را وحشت زده کرد.

از دیگر رگبارهای شهابی تماشایی باید رگبارهای شهابی چیاکو پینید یا نواژدهایی اکتبر 1933 و 1946 و رگبار اسدی سپیده دم 17 نوامبر 1966 را نام برد. در بعضی موارد ، رگبارهای شهابی را از روی ستارگان دنباله دار نامگذاری می‌کنند، مثلاً نام جیاکوپینیدها از نام ستاره دنباله دار جیاکو پینید و نیز نام بیلایها از ستاره دنباله دار بیلا گرفته شده است. با این حال بطور کلی صورتی که در آن مدار روشن با مرئی یک رگبار شهابی واقع شده است، در نامگذاری رگبار شهابی نقش تعیین کننده‌ای دارد. اغلب مشاهده شده است که در مدار رگبار شهابی با مدار ستارگان دنباله دار تطابق دارد و در نتیجه دانشمندان بطور کلی به این نتیجه می‌رسند که رگبارهای شهابی خرده ریزه‌هایی از ستارگان دنباله دار موجودند.




نام و تاریخ مشاهده نیمکره
نطاقیها (6-1 ژانویه ) شمالی
دلویهای اتا (24 آوریل-20 مه) هر دو
جوزائیها (16-7 دسامبر) هر دو
برساووشیها (23ژوئیه-20اوت) هر دو
جباریها (27-16اکتبر) شمالی
ثوریها (20 اکتبر-30 نوامبر) هر دو
اسدیها (20-15 نوامبر) هر دو


گودالهای شهابسنگی روی زمین

گودالهای شهابسنگی در تمام قاره‌های زمین یافت می‌شوند و تعدادی از این گودالها عبارتند از:




گودال مکان قطر
بارینگر آریزونا 2/1 کیلومتر (0.7 مایل)
نیوکبک کانادا 4/3 کیلومتر(2.1 مایل)
چیکسولوب مکزیک 180 کیلومتر (112 مایل)
ولف گریک استرالیا 0/88 کیلومتر (0.5 مایل)
ریس آلمان 24 کیلومتر (15 مایل)
گاسر بلاف استرالیا 22 کیلومتر (13.7 مایل)
لونار هند 8/1 کیلومتر (1.1 مایل)
باتلاق شور پرتوریا آفریقای جنوبی 1/1 کیلومتر (0.2 مایل)





عناصر تشکیل دهنده شهاب سنگها

منطقه‌های اطراف حفره‌های شهاب سنگی ، منابع غنی مواد شهاب سنگی هستند. از نواحی اطراف حفره‌های بزرگ ، خروارها شهاب سنگ بدست آمده است. با وصل کردن همه انواع شهاب سنگها به یکدیگر در می‌یابیم که ده عنصر زیر بیش از 99 درصد وزن ماده شهاب سنگ را تشکیل می‌دهند.




عنصر درصد وزن
اکسیژن 34.6
آهن 25.6
سیلیسیم 17.8
منیزیم 13.9
گوگرد 2
کلسیم 1.6
نیکل 1.4
آلومینیوم 1.4
سدیم 0.7
فسفر 0.16


مباحث مرتبط با عنوان


img/daneshnameh_up/1/1b/Shahabvare.jpg
غبار فضایی
ستاره های دنباله دار هنگام گردش بدور خورشید
جریانی از غبار از خود بر جای می گذارند. هر گاه
زمین از جریان غبار تازه عبور کند، رگبار شهاب رخ
می دهد. در طول زمان، ستاره دنباله دار مسیر
ممتدی از غبار می سازد که هنگام عبور سالانه
زمین از آن نقطه، رگبار شهابی رخ می دهد.


به غبارها و صخره های موجود در فضا شهابواره می گویند. دو منبع شهابواره ها عبارتند از: ستارگان دنباله دار و سیارکها.
ستاره های دنباله دار هنگام نزدیک شدن به خورشید، غبارها و تکه هایی از خود را از دست داده و تبخیر می شوند. سیارکها نیز هنگام تصادم، تکه هایی از خود بر جای می گذارند. هر سال حدود 215000 تن از این مواد وارد جو می شوند.
در جو زمین، اصطکاک بین شهابواره ها و مولکولهای هوا طیفی از نور ایجاد می کند که شهاب نامیده می شود. اگر شهابواره کاملا نسوزد، به زمین بر خورد می کند که در این صورت شهابسنگ نامیده می شود.

شهاب سنگ


شهابواره هایی که روی زمین فرود می آیند، شهابسنگ نامیده می شوند. حدود 300/3 شهابسنگ سالانه روی زمین فرود می آیند که اکثرشان بیش از یک کیلوگرم وزن دارند. بیشتر شهابسنگها به اقیانوس می افتند، اما هر سال حدود 6 شهابسنگ بعد از این که محل سقوطشان مشاهده شد از روی زمین جمع آوری می شوند. بعضی هایشان هم به طور تصادفی پیدا می شوند. سه نوع عمده شهابسنگها عبارتند از سنگی (که عمدتا از سنگ تشکیل شده است). فلزی(عمدتا از فلز تشکیل شده). و سنگی فلزی (که از سنگ و آهن تشکیل شده است).

آیا شهابسنگها حامل حیات اند؟


زمانی این نظریه رواج داشت که شهابسنگها حامل تخمهای زنده اند و بنابراین به انتشار زندگی در نقاط مختلف جهان کمک می کنند امروز دیگر کارشناسان این نظریه را قبول ندارند. با این حال بعضی دانشمندان برانند که شهابسنگها ممکن است دارای نشانه غیر زنده ای از موجود های زنده ای باشند که زمانی در نقاط دور دست آن سوی زمین، زندگی می کرده اند.
در شهابسنگها ترکیبهای آلی با کربن دار اغلب به صورت مختلطهای بسیار سازمان یافته ای که به یاخته ها شباهت دارند، پیدا شده است هر چند بعضی دانشمندان معتقدند که این دلیل محکمی مبنی بر وجود حیات دیگری در جهان است، اما این مختلطها را می توان به وسیله فرضیه های دیگری نیز تبیین کرد. این مختلطها ممکن است در طی مدتی طولانی در فضا، که معلوم شده است عناصر ترکیب دهنده ای چون کربن، هیدروژن، آزت و اکسیژن را دارا بوده است تشکیل شده باشد. ممکن است ارگانیسمهای زمینی آنها را آلوده کرده باشند. ممکن است این آلوده کننده ها (مختلطهای یاخته گونه) ضمن عبور شهابسنگ از جو ما و یا قرار گرفتن شهابسنگ در زمین وارد آن شده باشند.

img/daneshnameh_up/8/8d/Shahabsang.jpg
اکثر شهابسنگهایی که بطور تصادفی پیداشده اند
فلزی هستند. شهابسنگهای سنگی بخاطر شباهتشان
به سنگهای زمینی اغلب پیدا نمی شوند.


گودالهای شهابسنگی


زمین در زمان حیاتش توسط شهابسنگهای بی شماری بمباران شده است. تناوب بمبارانها حدود 5/3 میلیارد سال پیش به اوج خود رسید و گودالهایی در زمین بوجود آورد که اکنون در اثر فرسایش از بین رفته اند.
گودالهایی که بعدها تشکیل شده اند، باقی مانده و بیش از 150 گودال تا کنون شناسایی شده اند. تعدادی از این گودالها، صدها میلیون سال پیش و تعدادی دیگر در قرن بیستم تشکیل شده اند.

img/daneshnameh_up/9/9e/Godaleshahabsang.jpg
قدرت ضربه شهابسنگ
گودال "بارینگر" در ایالات آریزونا آمریکا
که 175 متر عمق دارد حدود 40000
سال پیش تشکیل شده است.


اگر جرم یک شهاب سنگ کمتر از 1000 کیلوگرم باشد، قبل از اینکه شهابسنگ به فاصله 20 کیلومتری سطح زمین برسد، سرعت ورود آن به جو زمین توسط مقاومت جو بسیار کاهش می یابدو بعد از این کاهش، شهابسنگ وارد میدان جاذبه می شود.
وقتی که نیروی جاذبه زمین با نیروی مقاومت جو در مقابل شهابسنگ برابر باشد، افزایش سرعت شهابسنگ متوقف می شود. این سرعت معروف به سرعت پایانی در حدود 1/0 کیلومتر (06/0 مایل) در ثانیه بدست می آید.

شهابسنگهای عظیم الجثه


اگر جرم اولیه شهابسنگ از 985 تن تجاوز کند، جو زمین توان کند کردن حرکت آن را نداشته، و شهابسنگ روی زمین سقوط کرده و نتایج مخربی به بار می آورد. خوشبختانه چنین حوادثی بسیار کم اتفاق می افتند،اما گودال های متعددی که روی زمین بطور پراکنده وجود دارند محل سقوط آنهارا نشان می دهند.
بزرگترین شهابسنگی که تاکنون یافت شده، شهابسنگ هوبا نام داشته و حدود 59 تن وزن دارد. این شهابسنگ اکنون در محل سقوط خود در نامیبیا در جنوب غربی آفریقا قرار دارد.

سن شهابسنگها


در تعیین سن شهابسنگهای مختلف روشهایی نظیر روشهای محاسبه سن سنگهای زمینی منتخب به کار برده اند. بعضی نتیجه ها نشان می دهند چه مدتی از انجماد شهاب سنگها گذشته و در موارد دیگر سن استنتاجی سن نور گیری است:

یعنی طول مدتی که نمونه های آزمایشی در معرض تشعشع کیهانی قرار داشته اند تعیین می شود سن بعضی از شهابسنگها کم تر از 75،000،000 سال گزارش شده است سن بعضی دیگر ممکن است سر به میلیاردها سال بزند. بر طبق یک برآورد، شهابسنگ مونت ایلیف افریقای جنوبی ، تقریباً 7،000،000،000 سال بیشتر از زمین یا خورشید عمر دارد.

شهاب


img/daneshnameh_up/a/a9/Shahab.jpg
باران نور
نام رگبار شهابی از صورت فلکی گرفته
می شود که شهاب در آن نورفشان می کند.


شهاب یا تیر شهاب خطی از نور است که هنگام سوختن شهابواره در جو زمین ایجاد می شود. در یکشب صاف و بدون مهتاب، حدود 10 شهاب در ساعت قابل رویت هستند. تعداد شهابهای قابل مشاهده در حدود ساعت 4 بامداد به حداکثر می رسد، زیرا بیننده در قسمتی از زمین قرار می گیرد که مستقیما درجهت غبارهای فضایی است.
بهترین زمان مشاهده شهابها هنگام رگبار شهابهاست که هنگام عبور زمین از یک جریان غباری بر جای مانده از یک ستاره دنباله دار صورت می گیرد.

رگبار شهابها


بعضی از گروههای شهابها، به خلاف سقوط غیر قابل پیش بینی شهابسنگها، در فاصله های زمانی کم و بیش منظمی در آسمان ظاهر می شود این نمایشها را رگبارهای شهابی می نامند. شمار شهابهای یک رگبار در دوره نهایی فعالیت رگباری، کاملاً متغیر است و ممکن است حداقل آن عرض یک ساعت، 5 و یا حتی کمتر باشد و حداکثر آن به حدود 75 سر بزند با این حال گاهی تواتر ظهور یا شمار شهابها بسیار بیشتر است در عرض یک ساعت ممکن است هزاران شهاب مشاهده شوند مثلاً برآورد شده است که حدود 35000 شهاب در عرض یک ساعت در جریان رگبار شهابی اسدی نوامبر 1833 به زمین افتادند این نمایش تماشایی که یک باران شهابی تند واقعی بود تقریباً همه بینندگان را وحشت زده کرد.
از دیگر رگبارهای شهابی تماشایی باید رگبارهای شهابی چیاکو پینید یا نواژدهایی اکتبر 1933 و 1946 و رگبار اسدی سپیده دم 17 نوامبر 1966 را نام برد. در بعضی موارد، رگبارهای شهابی را از روی ستارگان دنباله دار نامگذاری می کنند مثلاً نام جیاکوپینید ها از نام ستاره دنباله دار جیاکو پینید و نیز نام بیلایها از ستاره دنباله دار بیلا گرفته شده است با این حال به طور کلی صورتی که در آن مدار روشن با مرئی یک رگبار شهابی واقع شده است، در نامگذاری رگبار شهابی نقش تعیین کننده ای دارد. اغلب مشاهده شده است که در مدار رگبار شهابی با مدار ستارگان دنباله دار تطابق دارد و در نتیجه دانشمندان به طور کلی به این نتیجه می رسند که رگبارهای شهابی خرده ریزه هایی از ستارگان دنباله دار موجودند.


نام و تاریخ مشاهده نیمکره
نطاقیها(6-1 ژانویه ) شمالی
دلویهای اتا(24 آوریل-20 مه) هردو
جوزائیها(16-7 دسامبر) هردو
برساووشیها(23ژوئیه-20اوت) هردو
جباریها(27-16اکتبر) شمالی
ثوریها(20 اکتبر-30 نوامبر) هردو
اسدیها(20-15 نوامبر) هردو



گودالهای شهابسنگی روی زمین


گودالهای شهابسنگی در تمام قاره های زمین یافت می شوندو تعدادی از این گودالها عبارتند از :


گودال مکان قطر
بارینگر آریزونا 2/1 کیلومتر(0.7 مایل)
نیوکبک کانادا 4/3 کیلومتر(1/2 مایل)
چیکسولوب مکزیک 180 کیلومتر(112 مایل)
ولف گریک استرالیا 0/88 کیلومتر(5/0 مایل)
ریس آلمان 24 کیلومتر(15 مایل)
گاسر بلاف استرالیا 22 کیلومتر(7/13 مایل)
لونار هند 8/1 کیلومتر (1/1 مایل)
باتلاق شور پرتوریا آفریقای جنوبی 1/1 کیلومتر(2/0 مایل)







عناصر تشکیل دهنده شهابسنگها


منطقه های اطراف حفره های شهابسنگی، منابع غنی مواد شهابسنگی اند. از نواحی اطراف حفره های بزرگ، خروارها شهابسنگ بدست آمده است. با وصل کردن همه انواع شهابسنگها به یکدیگر در می یابیم که ده عنصر زیر بیش از 99 درصد وزن ماده شهابسنگ را تشکیل می دهند.


عنصر درصد وزن
اکسیژن 34/6
آهن 25/6
سیلیسیم 17/8
منیزیم 13/9
گوگرد 2
کلسیم 1/6
نیکل 1/4
آلومینیوم 1/4
سدیم 0/7
فسفر 0/16



همچنین ببینید:



منبع:


  • Dk multi media


تاریخ شماره نسخه کاربر توضیح اقدام
 سه شنبه 10 مرداد 1385 [10:39 ]   7   مجید آقاپور      جاری 
 شنبه 03 دی 1384 [17:06 ]   6   مجید آقاپور      v  c  d  s 
 شنبه 03 دی 1384 [17:04 ]   5   مجید آقاپور      v  c  d  s 
 دوشنبه 07 دی 1383 [11:46 ]   4   حسین خادم      v  c  d  s 
 پنج شنبه 12 آذر 1383 [05:39 ]   3   حسین خادم      v  c  d  s 
 چهارشنبه 11 آذر 1383 [17:53 ]   2   حسین خادم      v  c  d  s 
 شنبه 02 آبان 1383 [06:14 ]   1   حامد احمدی      v  c  d  s 


ارسال توضیح جدید
الزامی
big grin confused جالب cry eek evil فریاد اخم خبر lol عصبانی mr green خنثی سوال razz redface rolleyes غمگین smile surprised twisted چشمک arrow



از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..