موسی بن سیار می گوید:با حضرت رضا (علیه السلام) می رفتیم که ناگاه جنازه ای را آوردند. حضرت فوراً از اسب پیاده شدند و به طرف جنازه رفتند و آن را به دوش کشیدند. سپس رو کردند به من و فرمودند:ای موسی بن سیار هر کس جنازه دوستی از دوستداران ما را تشییع کند مانند نوزاد بی گناه از گناهانش خارج می شود.
جنازه را کنار قبر گذاشتند. حضرت نزدیک رفت و دست روی سینه شخص مرده گذاشت و فرمود:ای فلان به فلان! بشارت باد تو را به
بهشت از این ساعت به بعد، هیچ ترس و نگرانی برای تو نیست.
من گفتم:فدایت شوم! آیا صاحب این جنازه را می شناسید؟ به خدا قسم شما تا به حال در اینجا قدم نگذاشته بودید!
حضرت فرمود:آیا نمی دانی هر صبح و شب، اعمال
شیعیان ما به ما ائمه عرضه می شود؟ پس اگر در اعمال آنها کوتاهی باشد، از خداوند می خواهیم که از او درگذرد و اگر کارهای نیکویی انجام داده باشد برای صاحبش ،شکر خدای تعالی به جا می آوریم؟
منابع:
بحار الانوار، ج 49، ص 98، ح 13.