شفیق بلخی یکی از مشایخ
طریقت است. با
ابراهیم ادهم مصاحبت کرده و از او اخذ طریقت نموده، او استاد
حاتم اصم است و در سن صد و نود و چهار (194) در غزوه کولان از بلاد ترک به قتل رسیده است.
در کشکول بهائی و تذکرة الاولیاء نقل شده که شفیق در اول امر، صاحب ثروت و مکنت زیادی بود و بسیار سفر میکرد از برای تجارت. در یکی از سفرها به شهری از بلاد ترک رسید که اهل آن پرستش بت مینمودند.
شفیق به یکی از آن بت پرستان گفت: بت پرستی باطل است، این بت ها مخلوقند و خود خالقی دارند که مثل و مانند او چیزی نیست و شنوا و دانا و روزی دهنده هر چیز است.
بت پرست گفت: سخن تو مخالف رفتار توست. تو میگویی خالق داری که روزی دهنده است. با این حساب خود را برای لقمه نانی به مشقت سفر به بلاد کفر افکنده ای؟ از این گفته تنبّهی در وی حاصل شد و اموالش را صدقه داد و ملازمت علما اختیار کرد. برخی او را
شیعه دانسته اند.
منابع: تذکرةالاولیا، ج 180، منتهی الامال باب 9 فصل 3.