منو
 صفحه های تصادفی
ویتامین B2
ابوالحسن احمد بن محمد
شیوه دفاع سوئیسی
جوشکاری فلزات رنگین با برق
ضرب خارجی
دانشکده عمران دانشگاه صنعتی اصفهان
شیوه دیوار بتنی
ضوابط شرعی در معاملات
گل شیپوری
خانواده ی زبان های آلتای
 کاربر Online
948 کاربر online
تاریخچه ی: سیاره عطارد

در حال مقایسه نگارشها

نگارش واقعی نگارش:2




نگاه اجمالی

عطارد نزدیکترین سیاره به خورشید است. از اینرو ، دمای آن در روز به 400 درجه سانتیگراد می‌رسد. در این دما سرب هم ذوب می‌شود. شبها دما افت می‌کند و احتمالا تا 200 درجه سانتیگراد پایین می‌آید. عطارد جو ندارد و نمی‌تواند گرما را نگه دارد. از اینرو دمای شب و روز آن تفاوت زیادی باهم دارند. یک بار چرخش آن به دور خود 59 روز و یک بار گردش آن به دور خورشید 88 روز طول می‌کشد. مدار عطارد کاملا به شکل بیضی است و در نتیجه فاصله آن از خورشید بین 47 تا 69 میلیون کیلومتر تغییر می‌کند. این سیاره کوچک اندکی از ماه بزرگتر است.



img/daneshnameh_up/8/8c/Atarod.jpg




موقعیت عطارد نسبت به زمین

عطارد نزدیکترین سیاره به خورشید و نیز کوچکترین سیاره خاکی است. هر سال در حدود سه بار به عنوان ستاره درخشان شامگاهی در نزدیکی افق غروب خورشید و نیز به عنوان یک ستاره صبحگاهی ظاهر می‌شود. بخاطر سرعت کم آن نسبت به زمین از لحاظ افسانه‌ای ، خدای روشنی نامیده شده است. در مواقعی ، عطارد در درخشندگی شبیه زحل می‌شود، اما معمولا بواسطه درخشندگی همسایه‌اش ، خورشید ، ناپدید می‌گردد.

حرکت عطارد




img/daneshnameh_up/b/b2/Sakhtaratarod.jpg




عطارد در یک مدار با ثابت خروج از مرکز (e=0.02056) و میل زیاد (7 درجه نسبت به دایرة ‌البروج) با نیم قطر اطول 0.03871Au و یک دوره تناوب مداری نجومی 87.96 روز به دور خورشید می‌گردد. بزرگترین زاویه کشیدگی این سیاره که از زمین مشاهده شده است، از ˚18(قرین خورشیدی) تا ˚28 (بعید خورشیدی) ، با متوسط 23 قرار دارد. تصور می‌شد که دوره تناوب چرخشی نجومی ‌عطارد یا (مانند زمین) 24 ساعت یا بطور همزمان 88 روز باشد. اما در اوایل سال 1960 میلادی برای اولین بار تپشهای راداری منعکس شده از سطح عطارد دریافت شدند و در سال 1965 میلادی جی.اچ. پتنژیل (G.H.Pettengill) و آر.بی. وایس مستقیما با استفاده از فنهای راداری دوپلری نشان داده‌اند که دوره تناوب چرخشی عطارد در حدود 59 روز است.

گرانش سیاره

جاذبه سطحی عطارد به قدری ضعیف است که قادر به نگهداری ذرات اطراف خود نیست. در نتیجه عطارد تقریبا فاقد جو است. چگالی فضایی اطراف عطارد حدود 1000 میلیارد برابر کمتر از چگالی جو زمین است.



img/daneshnameh_up/5/5c/Mehvareatarod.jpg




مشخصه‌های فیزیکی

شعاع عطارد 24400 کیلومتر است. جرم آن 33x1023kg می‌باشد که از اختلالات گرانشی بر روی فضاپیما محاسبه شده است. عطارد هیچ قمر طبیعی ندارد. چگالی متوسط آن 5420 کیلوگرم بر متر مکعب می‌باشد که نظیر یک سیاره خاکی است، اما برای اندازه عطارد زیاد است. از آنجا که گرانش کلی عطارد کمتر از زمین است (فشردگی آن کمتر است)، اما چگالی حجمی ‌آن در حدود چگالی حجمی‌ زمین می‌باشد، لذا باید در برگیرنده مقدار بیشتری از فلزات باشد.

حدس می‌زنیم که در داخل عطارد یک گوشته صخره‌ای و یک هسته بزرگ فلزی (شاید نیکل و آهن) وجود داشته باشد. عطارد هوا ندارد. در آن ، پس از سپری شدن روز بی‌درنگ شبی سرد فرا می‌رسد. از اینرو ، سطح آن در نتیجه فرسایش تغییر نمی‌کند. طی هزاران میلیون سال ، سطح عطارد مورد اصابت خرده سنگهای فضایی قرار گرفته است. به علت این بمباران مداوم اکنون سطح سیاره پر از گودال است. کف گودالها پوشیده از گرد و غباری است که از متلاشی شدن این خرده سنگها به‌وجود آمده است.



فاصله متوسط از خورشید 57.93 کیلومتر
قطر استوا 4879 کیلومتر
مدت حرکت وضعی 58.65 روز زمینی
مدت حرکت انتقالی 87.97 روز زمینی
سرعت مداری 47.89 کیلومتر در ثانیه
دمای سطحی 180- تا 430 درجه سانتیگراد
جرم (زمین=1) 0.06
چگالی متوسط (آب=1) 5.43
جاذبه (زمین=1) 0.38
تعداد قمر 0

میدان مغناطیسی

درسال 1974 میلادی (1353 شمسی) سفینه فضایی مارنیر 10 از کنار عطارد گذشت. مارینر 10 یک میدان مغناطیسی ضعیف سیاره‌ای را با شدتی در حدود 220nT ، 1nT=10-9T آشکار کرد. اگر چه این مقدار کوچک است. ولی برای قطع مغناطوسپهر در بادهای خورشیدی کافی است. در اینجا میدان مغناطیسی ، ذرات باردار (اکثرا پروتونها) را از باد خورشیدی اطراف سیاره منحرف می‌کند.

به نظر می‌رسد که میدان عطارد یک دوقطبی باشد که کم و بیش با محور چرخش سیاره ، در یک امتداد قرار گرفته است. دراین صورت ، بطور کلی میدان مغناطیسی عطارد شبیه میدان مغناطیسی زمین ولی ضعیفتر از آن است. حضور یک میدان مغناطیسی و همچنین چگالی زیاد سیاره دلالت بر آن دارد که عطارد مانند زمین دارای یک هسته فلزی است که عمدتا از آهن و نیکل تشکیل شده است. به نظر می‌رسد که این سیاره همانند یک آهنربای دائمی ‌است. میدان مغناطیسی زمین صدبار شدیدتر از میدان مغناطیسی عطارد است.

حوزه کالریس

حوزه کالریس به وسعت 1300 کیلومتر (800 مایل) بزرگترین حوزه ناشی از برخورد شهابسنگها به سطح عطارد است. حلقه‌های کوهستانی هم مرکز ناشی از برخورد شهابسنگهای عظیم ، این حوزه را محصور کرده‌اند. کف این حوزه پوشیده از گدازه سفت شده است، همچنین گودالهای کوچک و جوان نیز در کف این حوزه یافت می‌شوند. کالریس واژه‌ای لاتینی و به معنای گرما می‌باشد. این اسم به این دلیل انتخاب شده است که این حوزه هنگام نزدیک شدن عطارد به خورشید یک دور در میان ، رو به خورشید بوده و گرمترین نقطه سیاره می‌گردد.



img/daneshnameh_up/8/8f/Hozekaloris.jpg
ضربه شهابسنگی عظیمی که حوزه
کالریس را بوجود آورد، باعث ایجاد تپه‌هایی
در طرف دیگر عطارد شد.

گودالها

سطح سیاره عطارد پوشیده از گودالهای شهابسنگی است که حدود 3.5 میلیارد سال پبش بر اثر بمباران شهابسنگها بوجود آمده‌اند. اندازه گودالهای موجود در عطارد از چند متر تا 1000 کیلومتر (600 مایل) متغیر است. گودالهای بزرگتر ، حوزه نامیده می‌شوند. گودالها دارای مشخصاتی نظیر قله‌ها و حلقه‌های کوهستانی ، دیوارهای تراس دار و رگه‌هایی درخشان از توف (موادی که بر اثر برخورد شهابسنگ به بیرون پرتاب می‌شوند) هستند. مشخصات یک گودال به اندازه ، سرعت و جهت شهابسنگی که آنرا بوجود آورده بستگی دارد.

تحول سطح

چون ماه و عطارد هر دو فاقد جوهای قابل توجهی هستند، آب و هوا ، سطوحشان را فرسوده نمی‌کند. هر دو جهانهای کوچکی با ناحیه داخلی سردتر از ناحیه داخلی زمین هستند. اکنون نه آتشفشانهای فعال زیادی دارند و نه دستخوش تحول سطحی دائمی ‌می‌شوند که زمین از انتقال یافتن صفحات پوسته‌ای تجربه کرده است. فقدان جو و کوتاه بودن زمان تحول پوسته‌‌ای هر دو به جرمهای کوچک ماه و عطارد مربوط می‌شود و جو آنها برای مدت طولانی حفظ نمی‌شود.

همچنین جرمهای کوچک دلالت بر این دارند که حرارت داخلی‌شان از تلاشی مواد رادیواکتیو نسبت به مقدار مشابه برای زمین کمتر است و جریان گرمایی‌شان به طرف بیرون چنان سریع می‌باشد که هر دو جسم به سرعت سرد خواهند شد. داخل زمین داغ است و شارش گرمایی به طرف بیرون آن ، جریانهایی در گوشته پلاستیکی ایجاد می‌کند و اینها تحول پوسته زمین را نیرو می‌بخشند. ماه و عطارد هر دو فاقد این ترکیب درونی داغ و گوشته پلاستیکی هستند.



img/daneshnameh_up/8/8b/Godalatarod.jpg

هلال عطارد

رصد کردن سیاره عطارد دشوار است. نزدیک بودن مدار آن به خورشید سبب می‌شود که هیچگاه ˚27 دورتر از قرص خورشید دیده نشود. در نتیجه ، تنها قبل از طلوع و غروب آفتاب می‌توان آن را نزدیکی افق دید. حرکت مداری عطارد سریع است و به همین سبب ، در هر بار گردش به دور خورشید امکان دید آن به چند روز محدود می‌شود. عطارد نیز مانند ماه ، دوره هلالی دارد. از آنجا که هلالهای عطارد تنها به کمک تلسکوپ قابل روءیت است، اگر می‌خواهید عطارد را با تلسکوپ کاوش کنید، مواظب باشید که به طرف خورشید نشانه نروید.

مباحث مرتبط با عنوان

عطارد:

نگاه اجمالی

عطارد نزدیک ترین سیاره به خورشید است. از این رو ، دمای آن در روز به 400 درجه سانتی گراد می رسد. در این دما سرب هم ذوب می شود. شبها دما افت می کند و احتمالا تا 200 درجه سانتی گراد پایین می آید. عطارد جو ندارد و نمی تواند گرما را نگه دارد. از این رو دمای شب و روز تفاوت زیادی با هم دارند. یک بار چرخش آن به دور خود 59 روز و یک بار گردش آن به دور خورشید 88 روز طول می کشد. مدار عطارد کاملا به شکل بیضی است و در نتیجه فاصله آن از خورشید بین 47 تا 69 میلیون کیلومتر تغییر می کند. این سیاره کوچک اندکی از ماه بزرگتر است.

موقعیت عطارد نسبت به زمین:

عطارد نزدیک ترین سیاره به خورشید و نیز کوچکترین سیاره خاکی است. هر سال در حدود سه بار به عنوان ستاره درخشان شامگاهی در نزدیکی اش غروب خورشید و نیز به عنوان یک ستاره صبحگاهی ظاهر می شود. به خاطر سرعت کم آن نسبت به زمین از لحاظ افسانه ای ، خدای روشنی نامیده شده است. در مواقعی ، عطارد در درخشندگی شبیه زحل می شود. اما معمولا به واسطه درخشندگی همسایه اش ، خورشید ناپدید می گردد.

حرکت عطارد:

عطارد در یک مدار با ثابت خروج از مرکز (e=0/02056) و میل زیاد (7 درجه نسبت به دایره البروج) با نیم قطر 1 طول AV 3871/0 و یک دوره تناوب مداری نجومی 69/87 روز به دور خورشید می گردد. بزرگترین زاویه کشیدگی این سیاره که از زمین مشاهده شده است در ازای از 18(.... خورشیدی) تا 28 (بیلد خورشیدی) ، با متوسط 23 قرار دارد. تصور می شد که دوره تناوب چرخشی نجومی عطارد یا (مانند زمین) 24 ساعت یا به طور همزمان 88 روز باشد. اما در اوایل سال 1960 میلادی برای اولین بار تپشهای راداری منعکس شده از سطح عطارد دریافت شدند و در سال1965 میلادی جی.اچ پتنژیل (G.H.Pettengill) و آر.بی وایس مستقیما با استفاده از فن های راداری دوپلری نشان داده اند که دوره تناوب چرخشی در حدود 59 روز است.

مشخصه های فیزیکی

شعاع عطارد 24400 کیلومتر است جرم آن 33x10kg می باشد که از اختلالات گرانشی بر روی فضا پیما محاسبه شده است. (عطارد هیچ قمر طبیعی ندارد) چگالی متوسط آن kg/m 5420 می باشد که نظیر یک سیاره خاکی است. اما برای اندازه عطارد زیاد است. چون گرانش کلی عطارد کمتر از زمین است (فشردگی آن کمتر است). اما چگالی حجمی آن در حدود چگالی حجمی زمین می باشد. لذا باید با در برگیرنده مقدار بیشتری از فلزات باشد. حدس می زنیم که در داخل عطارد یک گوشته صخره ای و یک هسته بزرگ فلزی (شاید نیکل و آهن) وجود داشته باشد. عطارد هوا ندارد. در آن ، پس از سپری شدن روز بیدرنگ شبی سرد فرا می رسد. از این رو سطح آن در نتیجه فرسایش تغییر نمی کند. طی هزاران میلیون سال ، سطح عطارد مورد اصابت خرده سنگهای فضایی قرار گرفته است. به علت این بمباران مداوم اکنون سطح سیاره پر از گودال است. کف گودال ها پوشیده از گرد و غباری است که از متلاشی شدن این خرده سنگها به وجود آمده است.

میدان مغناطیسی

درسال 1974 میلادی (1353 شمسی) سفینه فضایی مارنیر 10 از کنار عطارد گذشت. هارمیز 10 یک میدان مغناطیسی ضعیف سیاره ای را با شدتی در حدود nT 220 (1Nt=10T) آشکار کرد. اگر چه این مقدار کوچک است. ولی برای قطع مغناطیسی سپهر و بادهای خورشیدی کافی است. در اینجا میدان مغناطیسی ذرات باردار (اکثرا پروتونها) را را ازباد خورشیدی اطراف سیاره منحرف می کند.
به نظر می رسد که میدان عطارد یک دوقطبی باشد که کم و بیش با محور چرخش سیاره ، در یک امتداد قرار گرفته است. دراین صورت به طور کلی میدان مغناطیسی عطارد شبیه میدان مغناطیسی زمین ولی ضعیفتر از آن است. حضور یک میدان مغناطیسی و همچنین چگالی زیاد سیاره دلالت بر آن دارد. که عطارد مانند زمین دارای یک هسته فلزی است که عمدتا از آهن و نیکل تشکیل شده است. به نظر می رسد که این سیاره همانند یک آهنربای دائمی است. میدان مغناطیسی زمین صدبار شدیدتر از میدان مغناطیسی عطارد است.

تحول سطح

چون ماه و عطارد هر دو فاقد جوهای قابل توجهی هستند ، آب و هوا سطوحشان را فرسوده نمی کند. هر دو جهانهای کوچکی با ناحیه داخلی سردتر از ناحیه داخلی زمین هستند. اکنون نه آتفشان های فعال زیادی دارند و نه دستخوش تحول سطحی دائمی می شوند که زمین از انتقال یافتن صفحات پوسته ای تجزیه کرده است.
فقدان جو و کوتاه بودن زمان تحول پوسته ای هر دو به جرمهای کوچک ماه و عطارد می رسند. و جو آنها برای مدت طولانی حفظ نمی شود. همچنین جرمهای کوچک دلالت بر این دارند که حرارت داخلی اشان از تلاشی مواد رادیواکتیو نسبت به مقدار مشابه برای زمین کمتر است. و جریان گرما پیشان به طرف بیرون جنان سریع می باشد که هر دو جسم به سرعت سرد خواهد شد. داخل زمین داغ است و شارش گرمایی به طرف بیرون آن جریانهایی گوشته پلاستیکی ایجاد می کند و اینها تحول پوسته زمین را نیرو می بخشد. ماه و عطارد هر دو فاقد این ترکیب درونی داغ و گوشته پلاستیکی هستند.

هلال عطارد

رصد کردن سیاره عطارد دشوار است. نزدیک بودن مدار آن به خورشید سبب می شود که هیچ گاه 27 دورتر از قرص خورشید دیده نشود. در نتیجه ، تنها قبل از طلوع و غروب آفتاب می توان آن را نزدیکی افق دید. حرکت مداری عطارد سریع است و به همین سبب ، در هر بار گردش به دور خورشید امکان دید آن به چند روز محدود می شود. عطارد نیز مانند ماه ، دوره هلالی دارد. زیرا هلالهای عطارد تنها به کمک تلسکوپ قابل رویت است ، اگر می خواهید عطارد را با تلسکوپ کاوش کنید مواظب باشید که به طرف خورشید نشانه نروید.


تاریخ شماره نسخه کاربر توضیح اقدام
 دوشنبه 09 مرداد 1385 [09:39 ]   4   مجید آقاپور      جاری 
 سه شنبه 02 خرداد 1385 [07:15 ]   3   حسین خادم      v  c  d  s 
 یکشنبه 29 آذر 1383 [12:47 ]   2   حسین خادم      v  c  d  s 
 یکشنبه 29 آذر 1383 [12:43 ]   1   حسین خادم      v  c  d  s 


ارسال توضیح جدید
الزامی
big grin confused جالب cry eek evil فریاد اخم خبر lol عصبانی mr green خنثی سوال razz redface rolleyes غمگین smile surprised twisted چشمک arrow



از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..