سیارات اجرام تقریبا کروی جامد و بزرگی هستند که به دور خورشید می گردند. همه سیارات نسبتا سرد هستند و بازتاب نور
خورشید آنها را مرئی می سازد. بعضی از آنها را می توان هر چند وقت یک بار با چشم برهنه دید. ولی سه سیاره را فقط میتوان به کمک
تلسکوپ می توان مشاهده کرد. در نظر اول سیارات نیز همانند انبوه ستارگانی هستند که در آسمان می درخشند، ولی یک ناظر می تواند به کمک مشخصات زیرین، یا بیشتر سیاره را تشخیص دهد.
1)سیارات با نوری پایدار می درخشند، در حالی که مورد ستارگان چنین نیست. نوری که از ستارگان به چشمان ما می رسد به نظر می آید که هم از نظر رنگ و هم از نظر روشنی، به سرعت تغییر می کند. این تغییر رنگ و روشنی همان چشمک زدن ستارگان است.
2)سیارات در آسمان سیر می کنند سیاره ای که زمانی نزدیک ستاره ای بوده ممکن است بعدآ در نزدیکی ستاره ای دیگر مشاهده شود. از طرف دیگر ستارگان نسبت به یکدیگر ظاهرآ مواضع ثابتی را اشغال می کنند.
3)سیارات چون در تلسکوپ مشاهده می شوند، به صورت قرص های کوچک نورانی به نظر می آیند هر چه بزرگ نمایی تلسکوپ بیشتر باشد، قطر قرص بزرگتر خواهد بود. ستارگان حتی با بزرگترین تلسکوپهای موجود هم فقط به صورت نقاط نورانی به نظر می رسند.
4)سیارات را فقط می توان در نور باریکی در آسمان یافت. حرکات آنها به مرز های این نوار محدود است. البته ستارگان را می توان در هر قسمتی از آسمان یافت.