دو گروه از
پستانداران گوشتخوار وجود دارد. گوشتخواران سگ سان و گوشتخواران گربه سان. سگ سانان شامل
سگها مثل
گرگ و
روباه، همچنین
خرسها،
راکونها،
گورکن ها،
راسوها و
سمورهای دریایی، می شود سگها برای دویدن و شکار کردن در فضای باز کاملا" سازگاری یافته اند. آنها با استفاده از قدرت بالای بویایی، شنوایی و بینایی بسیار دقیق خود به سادگی غذای خود را پیدا می کنند.
بسیاری از گوشتخواران سگ سان برای برقراری ارتباط و دادن پیامهای اجتماعی به دیگران با استفاده از غده های مخصوص از خود بوهایی باقی می گذارند. راسوها برای دفاع از خود در مقابل شکارچیان از خود بویی بد صادر می کنند. آنها از غدد مخرج خود مایع بدبویی را بیرون می دهند و آن را به سوی صورت مهاجم می گیرند.
راسوها می توانند حتی در فاصله 2 متری (6 پایی) دقیقا" دشمن را هدف بگیرند. بوی بد و تند ممکن است چند روز در محل باقی بماند.
شکار دسته جمعی:
بسیاری از گونه های سگ ها شامل گرگهای خاکستری، سگهای شکاری آفریقایی و شغالها به صورت دسته جمعی شکار
آفریقایی و
شغالها به صورت دسته جمعی شکار می کنند. مثلا" گرگها در گروههای اجتماعی 20 تایی زندگی می کنند که توسط یک نرو ماده تولید مثل کننده، رهبری می شوند. بین 6 تا12 گرگ برای پیدا کردن محل شکار، محاصره کردن آن و بعد کشتن طعمه های بزرگ از قبیل گوزن شمالی و
گوزن معمولی، با همدیگر همکاری می کنند. بعد این غذا بین اعضاء گروه شکار تقسیم می شود.
گسترش مناطق شهری:
وقتی یک ناحیه شهری گسترش پیدا می کند،یک زیستگاه طبیعی نابود می شود. بعضی از گونه های حیوانات،از قبیل تعدادی از سگ سانان گوشتخوار، خود را با شرایط خارج از محیط طبیعی خودشان و اقامت در روستاها و شهرها،سازگار کرده اند. به طور مثال راکونهای شهری، دیگر به شکار نمی پردازند آنها زندگی لاشخوری دارندو از آشغالهای منازل تغذیه می کنند . میوه، خشک میوه و دانه گیاهان باغچه انسانها را می خورند.
منبع: