حسین بن حسن یکی از نوادگان امام جعفر صادق علیه السلام بود که در قم زندگی می کرد و آشکارا شراب می‌نوشید. روزی به منزل احمد بن اسحاق اشعری که وکیل امام حسن عسگری علیه السلام در امور اوقاف بود رفت ولی احمد بن اسحاق به او اجازه دیدار نداد. حسین بن حسن نیز محزون به خانه برگشت.
همان سال احمد اسحاق پیش از حج به سامراء رفت و اجازه خواست تا با امام حسن عسگری علیه السلام ملاقات کند ولی امام اجازه نداد. احمد بن اسحاق مدتی گریست و بی تابی کرد تا سرانجام امام به او اجازه داد.
احمد اسحاق به امام عرض کرد:« ای پسر رسول الله، چرا مرا از دیدارتان منع کردید، در حالی که من از شیعیان و دوستان شما هستم؟»



امام فرمود:« زیرا تو پسر عموی ما را از خانه ات طرد کردی.»
احمد بن اسحاق شروع به گریه کرد و سوگند خورد که هدفش فقط این بوده که حسین بن حسن از خوردن شراب توبه کند.
امام فرمود:« درست می‌گویی، ولی در هر حال احترام و تکریم آنها باید به جای خود محفوظ باشد. مبادا آنان را تحقیر و خوار کنی زیرا به ما منسوب هستند؛ و گرنه از زیانکاران خواهی گشت.»
احمد بن اسحاق از حج برگشت و وارد قم شد. بزرگان و اشراف به دیدارش آمدند و حسین بن حسن هم همراه آنان بود. احمد بن اسحاق با دیدن او به طرف او شتافت و از او استقبال کرد و او را در بالای مجلس جایش داد.
حسین بن حسن که بسیار تعجب کرده بود، علت این برخورد را از احمد بن اسحاق جویا شد. او نیز سخنان امام حسن عسگری علیه السلام را بازگو کرد. حسین بن حسن با شنیدن ماجرا از کارهای زشتش پشیمان شد و توبه کرد، سپس به خانه اش مراجعت کرد و همه شراب‌ها را به زمین ریخت، از باتقوایان خداترس شد و پیوسته در مسجد معتکف می‌شد تا از دنیا رفت و در نزدیکی قبر مطهر حضرت معصومه سلام الله علیها به خاک سپرده شد.

منابع:
بحار الانوار، ج 50، ص 323، ح 17

مراجعه شود به:
امام عسگری علیه السلام و یاری به اصحاب

حسین بن حسن یکی از نوادگان امام جعفر صادق علیه السلام بود در قم زندگی می کرد و آشکارا شراب می نوشید روزی به خاطر حاجتی به طرف منزل احمد بن اسحاق اشعری که وکیل امام حسن عسگری علیه السلام در اوقاف بود حرکت کرد ولی احمد بن اسحاق به او اجازه دیدار نداد و حسین بن حسن نیز محزون به خانه اش برگشت.

همان سال احمد اسحاق می خواست که به حجّ مشرف شود در سامراء اجازه خواست تا با امام حسن عسگری علیه السلام ملاقاتی داشته باشد ولی امام اجازه نداد و احمد بن اسحاق مدتی گریست و بی تابی کرد تا به او اجازه داد پس از ملاقات به حضرت عرض کرد: ای پسر رسول الله چرا مرا از دیدارت منع کردی ؟! در حالی که من از شیعیان و دوستان شما هستم.

حضرت فرمود: زیرا تو پسر عموی ما را از خانه ات طرد کردی، احمد بن اسحاق شروع به گریه کرد و سوگند خورد که فقط منظورش از این کار توبه او از خوردن شراب بوده است.

حضرت فرمود: راست می گویی ولی در هر حال احترام و تکریم آنها باید محفوظ باشد و مبادا آنان را تحقیر و خوار کنی زیرا به ما منسوب هستند و گرنه از زیانکاران خواهی گشت.

احمد بن اسحاق از حج که برگشت و وارد قم شد بزرگان و اشراف به دیدارش آمدند و حسین بن حسن هم همراه آنان بود احمد بن اسحاق او را که دید به سرعت به طرف او رفت و از او استقبال کرد و او را تکریم کرد و در بالای مجلس جایش داد.

حسین بن حسن بسیار تعجب کرد و برایش این برخورد عجیب و غریب بود بدین جهت از احمد بن اسحاق علت را جویا شد و او نیز ماجرای برخورد امام حسن عسگری علیه السلام را بازگو کرد با شنیدن ماجرا حسین بن حسن از کارهای زشتش پشیمان شد و توبه کرد و به خانه اش مراجعت کرد و همه شرابها را به زمین ریخت و ابزارهای درست کردن شراب را شکست و از باتقوایان خدا ترس شد که پیوسته ملازم مسجد بود در مساجد معتکف می شد تا این که از دنیا رفت و در نزدیکی قبر مطهر فاطمه معصوم سلام الله علیها به خاک سپرده شد.

منابع:

بحار الانوار، ج 50، ص 323، ح 17

مراجعه شود به:

اهتمام امام حسن عسگری علیه السلام در رفع نیاز اصحاب