تاریخچه ی:
زینت دامادی
امام باقر علیه السلام گاهی لباسهای زینتی بر تن مبارک می کردند و لذا گاهی مورد سؤال یا تعجب قرار می گرفتند.
حکم بن عقلیبه می گوید: « روزی خدمت ((حضرت امام محمد باقر علیه السلام|امام باقر علیه السلام)) رسیدم، آن حضرت در اطاقی بودند که آن را زینت کرده و سر و وضع زیبایی به آن داده بودند و بر تن آن حضرت هم پیراهن نو و تازه ای بود و روپوش رنگینی هم بر دوش داشتند.
با تعجّب به زینت آلات اطاق و وضعیت لباس حضرت نگاه می کردم.
حضرت فرمود: « ای حَکَم چرا تعجب کرده ای؟»
عرض کردم: « من اعتراضی ندارم و نمیتوانم داشته باشم امّا این گونه لباس در نظر مردم زیبنده جوانهاست.»
حضرت فرمود: « ای حکَم چه کسی زینتهایی را که خداوند برای بندگانش آفریده، حرام کرده است؟ این لباس زینت است و اگر از راه حلال باشد چه اشکالی دارد؟ اما این اطاق را که می بینی زینت داده اند، به علّت این است که مربوط به عروس است و من هم تازه عروسی کرده ام. (یعنی به مقتضای نزدیک بودن عروسی این اطاق مزین شده است) امّا اطاق خود من همان اطاقی است که قبلاً دیده ای.»
منابع: بحار الانوار، ج 46، ص 292، ح 18.
مراجعه شود به:
((فضائل درخشان امام باقر علیه السلام))
