تاریخچه ی:
زکریا بن آدم
زکریا پسر آدم پسر ((عبدالله بن سعد اشعری قمی))، از بزرگان ((شیعه)) و از اصحاب ((حضرت امام رضا علیه السلام)) بود که در ((قم)) سکونت داشت. علمای رجال و شخصیتشناسان شیعه، زکریا بن آدم را فردی موثق و مورد اعتماد در نقل حدیث میدانند.
نقل است که او یک سال در سفر حج با حضرت رضا از ((مدینه، مدینة النبی، یثرب|مدینه)) تا ((مکه|مکه)) همراه و در یک کجاوه بوده است.
روزی علی بن مسیب همدانی به حضرت رضا علیه السلام عرض کرد:«راه من به شما دور است و همیشه نمیتوانم جهت مسائل دینی شرفیاب حضور مبارکتان گردم. مسائل دینیام را از چه کسی بپرسم؟»
امام فرمود:« از زکریا ابن آدم که در امور دین و دنیا امین است.»
روزی زکریا بن آدم به حضرت رضا علیه السلام عرض کرد:«می خواهم از قم هجرت کنم زیرا در میان بستگانم افراد بیخرد زیاد شده.»
فرمود:« چنین مکن، زیرا به برکت تو، بلا از خاندانت دفع میشود، همانگونه که به برکت ((حضرت امام موسی کاظم علیه السلام|امام کاظم علیه السلام))، از مردم ((بغداد|بغداد)) دور گردید.»
امام رضا پس از درگذشت زکریا ابن آدم، نامه ای به جانشین وی نوشت و در آن نامه در شأن زکریا آیهای از قرآن را فرمود:«__ سلام علیه یوم یموث و یوم یبعث حیاً __»(درود بر او در روزی که زاده شد و روزی که وفات یافت و روزی که برانگیخته گردد.)
زکریا بن آدم در قم درگذشت و اکنون مرقدش در ((قبرستان شیخان )) قم زیارتگاه شیعیان است.
منابع:
تاریخ قم، ص 195 / اعیان الشیعه، ج 7 ص 62 / معجم رجال الحدیث، ج 7 ص 271 / قاموس الرجال، ج 4 ص 456