V{maketoc}
__زبان برنامه نویسی__ یا __زبان کامپیوتری__ یک تکنیک ارتباطی استاندارد برای بیان دستورالعمل ها به یک ((رایانه)) است. در زبان برنامه نویسی از مجموعه ای از قواعد (( نحوی)) و (( معنایی)) برای تعریف یک (( برنامه کامپیوتری)) استفاده می شود. یک زبان به برنامه نویس اجازه می دهد که دقیقا مشخص کند که رایانه روی چه داده ی عمل کند، این داده چگونه ذخیره یا منتقل شود، و دقیقا تحت شرایط مختلف کدام (( الگوریتم )) روی آن اعمال شود.

!جنبه های یک زبان برنامه نویسی

هر زبان برنامه نویسی را می توان به عنوان یک مجموعه از مشخصات در باره ی نحو، کلمات و معانی دانست.
این مشخصات معمولا شامل موارد زیر می شوند:
*انواع داده و ساختمان های داده
*دستورالعمل ها و (( کنترل جریان))
*مکانیزم های ارجاع و استفاده ی مجدد
*فلسفه ی طراحی

اغلب زبان هایی که کاربرد گسترده دارند و یا زبان هایی که برای یک دوره ی قابل توجه پر کاربرد بوده اند، دارای قالب های استانداردی برای تعریف، تعمیم و تکمیل برنامه ها می باشند.

!!انواع داده و ساختمان های داده

در یک رایانه رقمی مدرن، تمامی داده ها بصورت صفر و یک ((«سیستم عددی باینری))) ذخیره می شوند. عموما داده بیانگر اطلاعاتی از دنیای واقعی همچون نام ها، حساب های بانکی و ... می باشد. بنابراین زبان های برنامه نویسی داده های سطح پایین باینری را به این مفاهیم سطح بالا سازماندهی می کنند.

سیستم ویژه ای که چگونگی سازماندهی داده ها در برنامه را مشخص می کند، ((نوع داده)) ی یک زبان برنامه نویسی نامیده می شود. طراحی و مطالعه ی سیستم های ''نوع'' را (( تئوری نوع)) می نامیم. زبان ها را می توان به دو دسته ی (( نوع دار ایستا)) و (( نوع دار پویا)) طبقه بندی کرد. در زبان های نوع دار ایستا برای تعریف هر متغیر یا زیر برنامه، نوع آن نیز مشخص می شود. بر خلاف آن در زبانهای نوع دار پویا نیازی به تعریف دقیق نوع متغیر ها یا زیر برنامه ها نیست و خود زبان نوع آن ها را استنتاج می کند. گاه به این گونه زبان ها ((نوع دار مخفی)) گفته می شود.

در زبان های نوع دار ایستا، انواع از پیش تعیین شده ای برای اجزای داده ها (همچون اعداد در یک بازه ی خاص، رشته ها یا حروف و ...) وجود دارد و متغیر ها (مقادیری که از دید برنامه نام دارند) می توانند فقط یک نوع ثابت را داشته باشند و عملیات خاصی را بپذیرند. مثلا اعداد نمی توانند به نام تبدیل شوند و برعکس. اغلب زبانهای اصلی نوع دار ایستا همچون ((C language|C)) و ((C PLUS PLUS)) و ((Java)) به تعریف واضح تمامی انواع نیاز دارند. و بیان می شود که این کار فهم برنامه را سریع می کند.
!همچنین ببینید
*(( دوباره کامپایل کردن پویا))
*(( درخت دودویی))
*(( برنامه نویسی تابعی))
*(( زبان برنامه نویسی Haskell))
*(( زبان برنامه نویسی Ada))
*(( ساخت یافته))
*(( رابط نوع))
*(( کامپیوتر))
*(( نظریه نوع))
*(( سیستم عددی دودوئی))
*(( Tcl))
*(( Common Lisp))
*(( چند شکلی«علم کامپیوتر)))