شیوه زندگی رومیان
حکومت اولین
امپراتور روم، آگوستوس در سال 27 قبل از میلاد آغاز شد. این حکومت شاهد آغاز
پکس رومانا، با دوران ثبات سیاسی و شکوه و جلال فراوان که حدود 200 سال ادامه داشت، بود. در طول این دوره، امپراتور روم به مدیترانه و بخش اعظم اروپای غربی حکومت می کرد. امپراتوری به شکل کاملی سازماندهی شده بود و به خوبی اداره و کنترل می شد. یک شبکه از راهها سرزمین های امپراتوری را به پایتخت، رم، متصل می کرد.
لژیون آموزش دیده روم از تمام نقاط بحرانی در طول مرزهایش دفاع می کرد. شهروندان رومی از یک قانون مشترک، فرهنگ مشترک و زبان مشترک، لاتین، بهره مند بودند.
|
باقیمانده روم
لپسیس مگنا، در شمال آفریقا، یکی از شهرهای
بیشمار رومی است که اکنون به
صورت ویرانه در آمده است.
|
در دنیای رومی ها خیلی مهم بود که افراد سایو (شهروند رومی) باشند. ابتدا، مقام شهروند فقط به افرادی که دردرون شهرها زندگی می کردند، داده شد. در سال 89 قبل از میلاد، مقام شهروند به تمام
ایتالیایی ها اعطا شد. تا پیش از 212 قبل از میلاد، مقام شهروند رومی به همه مردان آزاد که در محدوده امپراتوری روم زندگی می کردند، اعطا شد. مقام شهروندی به بردگان و زنها داده نمی شد.
نظم اجتماعی روم
جامعه رومی بر اساس طبقات کاملا مجزا سازماندهی شده بود. این تقسیم بندی جامعه در ابتدایی تاریخ روم، در حدود قرن ششم قبل از میلاد آغاز گردید. صاحب امتیاز ترین و قدرتمندترین شهروندان رومی اشراف بودند. بسیاری از اشراف از نوادگان مالکین ثروتمند زمین و خانواده های سیاستمداران انتخاب می شدند.
سناتورهایی که بر روم حکومت کردند، از خانواده های اشراف ثروتمند بودند. در طبقه اجتماعی بعدی، اسب سوارها (اعضاء گارد سلطنتی) قرار داشتند. این گروه غالبا تجار ثروتمند یا
صرافان (بانکداران) بودند. بسیاری از افراد در ارتش روم با دوایر دولتی اجرایی آن خدمت کردند.
توده مردم
بخش اعظم شهروندان رومی، توده مردم بودند، که جزء فقیرترین شهروندان نیز محسوب می شدند مردم معمولی سرانجام توانستند تساوی سیاسی در مقابل
اعضاء گارد و اشراف، را بدست آورده و حق رشد و ارتقاء تا مقام افسر ارشد نظامی و مشاغل دولتی، را بدست بیاورند.
بردگان
در پائین هرم نظام اجتماعی جامعه رومی، بردگان قرار داشتند، که سخت ترین و کم اهمیت ترین کارها را انجام می دادند. رومیها از
اسیران جنگی به عنوان برده استفاده می کردند. بردگان هیچ گونه آزادی و حق انتخابی نداشتند. حتی در میان بردگان نیز طبقه های مختلفی وجود داشت. زندگی سخت روزانه یک برده که در
معدنها کار می کرد، از زندگی روزانه یک برده تحصیلکرده
یونانی که به عنوان یک معلم خصوصی محترم به کودکان رومی تدریس می کرد، بسیار فاصله داشت. به هر حال، از اولین قرن میلادی، شرایط زندگی بردگان بهبود پیدا کرد و بسیاری از آن مردان آزادی خود را بدست آوردند.
پامپی
کوه وسویوس، که یک
آتشفشان بلند و خاموش در نزدیکی
ناپل در جنوب
ایتالیا، بود ناگهان در سال 79 میلادی، فعال شد.
|
مشاهده عینی گزارش شده
نویسنده رومی، «پلینی جوان» فعالیت آتشفشان وسویوس را چنین
توصیف کرد. که در سال 79 میلادی شهر پامپی را در
زیر گدازه ها مدفون کرد و عموی پلینی نیز
در این حادثه ناپدید گردید.
|
خاکستر داغ بر روی دهکده نزدیک آن، بارید و مردم به دنبال پناهگاه به زیر زمین ها و درون خانه ها پناه بردند. این کوه در صبح روز بعد دوباره فوران کرد و ابرهایی از گاز تشکیل داد. شهر
پمپی در زیر 9 متر (30 پا) گدازه آتشفشان مدفون گشت.
حقایق ثبت شده
زبان مشترک در سراسر امپراتوری روم، زبان لاتین بود. از آنجایی که دیگر کسی به زبان لاتین صحبت نمی کند، آنرا «زبان مرده» می نامند. به هر حال، بیشتر زبانهای امروزی اروپا، از جمله
ایتالیایی،
اسپانیایی ـ
فرانسه و
رومانیایی، از لاتین گرفته شده اند. بسیاری از لغات موجود در زبان انگلیسی نیز از لاتین گرفته شده اند.
خانه های رومی
رومیان ثروتمند در خانه های بزرگ و وسیع شهری زندگی می کردند. از بیرون جلوه این خانه ها زیاد چشمگیر نبود. زیرا تنها تعداد محدودی درب و پنجره کوچک نرده ای داشتند که مانع ورود دزدان می شد.
امپراطوری روم
