مکتب احساس گرایى (= رمانتیسم)

این مکتب از اواخر قرن هجدهم در انگلستان بروز یافت و سپس به آلمان و دیگر سرزمین هاى اروپایى راه پیدا کرد.

لامارتین، شاتوبریان، الکساندر دوماى پدر، ((ویکتور هوگو ))و آلفرد دو موسه از بزرگان این مکتب بودند. ویژگى هاى مهمّ

این مکتب که تفاوت هاى آن با ((کلاسیسیسم)) را نشان مى دهند، ازاین قرارند:

*نشان دادن زیبایى و زشتى، و شادى و غم در کنار هم.

*پایبندى به احساس و خیال و هیجان.

*هواخواهى از آزادى هنر و آزادى شخصیّت هنرمند و رهایى از قیود.

*وسعت بخشیدن به دایره واژگان و تعابیر و غنا بخشیدن به زبان ادبى.

*به تصویر کشیدن غم و یأس و سرگشتگى انسان.

*روى آوردن به عالَم درون و گرایش هاى دینى.