امام صادق علیه السلام می فرماید: رسول خدا صلی الله علیه و آله در پایان نمازش با صدای بلند به گونه ای که مردم می شنیدند، در حق علی علیه السلام این چنین دعا کرد :
"{ اللهم هب لعلی الموده فی صدور المؤمنین و الهیبه و العظمه فی صدور المنافقین }؛ (بار پروردگارا دوستی علی را در دلهای مومنان قرار بده و این نعمت را به علی ارزانی کن و هیبت و عظمت او را در دلهای منافقان بگذار) "

پس از دعای پیامبر خدا صلی الله علیه و آله این آیه نازل شد { ان الذین آمنوا و عملو الصالحات سیجعل لهم الرحمان ودا } (سوره مریم آیه 96) (آنانکه ایمان آوردند و عمل صالح بجای آوردند خدای رحمان آنها را محبوب می گرداند.)

و ولایت امیر المؤمنین علیه السلام، همان «ود » (محبت) است که خداوند فرموده است.


منابع: بحارالانوار، ج 35 ، ص 353، حدیث 2 --------- تفسیر عیاشی