تاریخچه ی:
دیدگاههای توحیدی امام هادی علیه السلام
فتح بن یزید جوجانی نقل می کند که در مسیر بازگشتم از ((مکه|مکه)) به ((خراسان)) با ((حضرت امام هادی علیه السلام|امام هادی علیه السلام)) که به سمت ((عراق|عراق)) می رفت همسفر شدم شنیدم که حضرت می فرمود: هر کس تقوای خدا را رعایت کند مصون می ماند و هر کس خدا را اطاعت کند از او اطاعت می کنند.
فتح می گوید: به خدمت حضرت مشرف شدم و بر آن حضرت سلام کردم او هم جوابم را داد و دستور نشستن داد و گفتارش را این چنین آغاز کرد: ای فتح هر کس خداوند خالق را اطاعت کند از خشم مخلوق باکی و هراسی ندارد و هر کس خالق را به خشم آورد، یقین داشته باشد که خداوند او را گرفتار خشم و غضب مخلوق می سازد، به درستی که خالق وصف نیست مگر همانگونه که او خود را وصف فرموده است و چگونه ممکن است خالقی که حواس از ادراکش عاجزند، و اندیشه ها از دستیابی به آن ناتوانند آنرا احاطه کنند، توصیف شود، خداوند برتر است از این که توصیف گران او را وصف کنند خداوند در نزدیکی هایش دور است و در دوری اش نزدیک است، خداوند به کیفیت هستی بخشیده است پس نمی توان درباره اش گفت چگونه است و به مکان هستی عنایت کرد پس نتوان گفت کجاست، او خدای واحد صمدی است که نزاده و زائیده نیست و همانند او احدی نیست و عظمت و جلالش بسیار بزرگ است.
!منابع:
*بحارالانوار، ج 50، ص 177، ح 56.