پس از مسمومیت و شهادت
حضرت امام حسن علیه السلام تا زمانیکه
حضرت امام حسین در سال 61 هجری در
کربلا به شهادت رسیدند حدود ده و یا یازده و یا دوازده سال می گذرد و این مدت، امام چهارم (علیه السلام) در کنار پدر بزرگوار خود حضرت امام حسین (علیه السلام) به سر برده است.
گرچه در متون تاریخی چیزی از این دوران بالنسبه به حضرت گزارش نشده است، ولی حضرت سجاد (علیه السلام) در تمام این مدت شاهد حوادث تلخ و اسف باری بوده است که بر امت اسلامی می گذشته است. سیاست مکّارانه دودمان اموی به سر کردگی «
معاویه »، بی وفایی مردم نسبت به حکومت عادلانه و الهی عموی بزرگوارش و مظلومیت بی نظیر آن حضرت و سپس وقایع مربوط به کناره گیری امام حسن (علیه السلام) از خلافت و
صلح با معاویه بر اساس مصالح تمام امت اسلام به ویژه حفظ شیعه،
و بالاخره دوران اختناق و سرکوب شدید نسبت به شیعیان
حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام پس از حاکمیت مطلق معاویه تا زمان مرگش که دوران بسیار سختی بوده است این همه را حضرت سجاد (علیه السلام) شاهد بوده است و در این مدت در کنار عمو و پدر بزرگوار خود زندگی را در خاندان امامت سپری می کرده است.
تا بالاخره جای خود را به پسر نا لایق و شرانجوار و فاسق خود «
یزید » واگذار می کند و مسئله گرفتن بیعت از حضرت امام حسین (علیه السلام) پیش می آید که با انکار شدید حضرت مواجه شده و مقدمات حرکت ایشان از مدینه به مکه و سپس به کوفه برای رهبری امتی که تقاضای کمک نموده واعلام آمادگی برای نصرت حضرت امام حسین (علیه السلام) کرده اند، فراهم می شود
و حضرت سجاد (علیه السلام) که در این سال طبق نقل مشهور 23 سال سن دارد در کنار پدر حضور دارد.
مراجعه شود به:
دوران کودکی امام چهارم علیه السلام
