تنها راه رسیدن به سعادت دنیا و آخرت، پیروی از خالق و پروردگار جهان است که دستوراتش را در قالب وحی بر پیامبرانش نازل فرموده و وسیله شناخت پیامبران را نیز عقل قرار داده است. پس هر انسانی با عقل خود لزوم پیروی از وحی را در می‌یابد و با ارزیابی ادعای انبیا و مشاهده معجزات آنان به صداقت پیامبری‌شان ایمان می‌آورد.

پس از هر پیامبر، ادامه دادن راه سعادت الهی به وسیله‌ی هدایت وصی آن پیامبر مقدور است. وصی واقعی هر پیامبر را نیز خود آن پیامبر معرفی می‌کند. در دین مبین اسلام، حضرت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله در احادیث مختلفی که شیعه و سنی نقل کرده‌اند، دوازده وصی خود را معرفی فرموده و برهمان اساس، هر امامی امام پس از خود را به مردم معرفی نموده است.

موسی بن جعفر علیه السلام نیز در سخنان رسول خدا در ضمن احادیثی که متضمن نام ائمه هدی (علیهم السلام) است، معرفی شده (که مرحوم کلینی در کتاب اصول کافی، کتاب الحجه، باب 126 را به همین احادیث اختصاص داده که یکی از آنهاحدیث معروف لوح است) و همچنین در احادیث خاصی که پدرش امام صادق (علیه السلام) برای معرفی امامت ایشان بیان فرموده است.

مراجعه شود به:

اثبات امامت امام چهارم علیه السلام