تاریخچه ی:
دلسوزی برای هدایت دیگران
جامعه انسانی از آحاد و افراد گوناگون فراهم آمده است. اعضای یک جامعه همه به گونه ای باهم پیوند دارند. عوامل گوناگونی مانند فرهنگ ملی، منابع مشترک، نیازهای فردی و خانوادگی و اجتماعی، نیازهای اقتصادی و مالی. . . باعث اتحاد و همکاری و رابطه افراد جامعه با یکدیگر میشود.
اما وحدت و پیوند دیگری نیز وجود دارد که بسیار برتر و عالیتر از پیوندهای معمولی اجتماعی است. عوامل و انگیزه های این وحدت نیز از انگیزه های آن اتحاد برتر است. وحدتی شکوهمند، پیوندی مقدس، رفاقتی صادقانه، رفت و آمدی بی تکلف و رابطه ای صمیمانه و بر مبنای ارزش های معنوی. زیر بنای وحدت و پیوند، عقیده است و ایمان. عقیده به مکتب اسلام و ایمان به خداوند و قیامت و پاداشهای الهی و دیگر ارزشهای متعالی اسلام.
جامعه مطلوب اسلامی جامعه ای است برین، پویا، بالنده، و رو به کمال. اعضای این جامعه برین انسانهائی هستند مؤمن، پارسا، متعهد، شکیبا، صادق، رازدار، ایثارگر، خیرخواه، امین و هر کس در اندیشه بهره رسانی به دیگران و نه بهره بری از آنان، مشکل گشای یکدیگر، مرهم زخمهای هم و آینه همدیگر.
روابط اجتماعی در قلمرو اسلام و در فضای عطرآگین ایمان بر پایه معیارهای الهی و تعهد دینی استوار است نه بر پایه لرزان منافع مادی و سود شخصی. پیوندی مؤمنانه است نه قراردادی، سوادگرانه. وحدتی خالصانه است نه اتحاد زیرکانه و سودجویانه.
((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله)) به عنوان بهترین الگوی جامعه انسانی و اسلامی در مسیر هدایت دیگران و دلسوزی برای آنان از هیچ کوششی دریغ نمی کرد. قرآن کریم در سوره توبه آیه 128 می فرماید: " __لقد جائکم رسول من انفسکم عزیز علیه ماعنتم حریص علیکم بالمؤمنین روف رحیم__"؛ فرستاده ای از جنس خود شما برایتان آمده که سخنها و مشقات شما بر او ناگوار است و نسبت به هدایت شما حریص است و نسبت به انسانهای باایمان دلسوز و مهربان است.
جامعه اسلامی که باید پیرو الگوی کامل و ارزشمند رسول اکرم باشد باید گذشته از تلاش و جدّیّت برای هدایت خویشتن نسبت به هدایت دیگران نیز دلسوز باشند. امام صادق (علیه السلام) میفرماید: "__یحب للمومن علی المومن ان نیاصحه__" (بر انسان باایمان واجب است که نسبت به مؤمن دیگر، خیرخواه و دلسوز باشد) نصیحت یعنی خیرخواهی و دلسوزی خالصانه. به عسل خالص نیز عسل نصوح میگویند و دوختن پارچه و رفوی لباس را نیز نصیحت میگویند ومؤمن نسبت به مؤمن دیگر، این چنین است که نقاط ضعف او را جبران میکند و او را به مصالح دنیا و دینش ارشاد می کند.
اگر نادان است او را تعلیم می دهد و اگر غافل است او را متوجه می سازد و بطور کلی هر ضرری را از او دور میسازد و هر نفعی را متوجه او می کند. ((حضرت امام جعفر صادق علیه السلام|امام صادق علیه السلام)) می فرماید: بر شما باد که نسبت به خلق خدا بخاطر خدا دلسوز و خیرخواه باشید. شما خداوند را با هیچ کاری بهتر از دلسوزی برای خلقش ملاقات نخواهید کرد.
منابع:
قرآن کریم؛ بحارالانوار، ج 74، ص 357، حدیث 4 و 9 از کافی
مراجعه شود به:
((نکات تربیتی))