امام صادق علیه السلام فرمود:
هنگامی که قیامت بر پا می شود، محمد صلی الله علیه و آله و سلم فرا خوانده می شود. حله و ردایی بهشتی بر قامت او می‌پوشانند و او را در سمت راست عرش جای می‌دهند.
پس از او ابراهیم علیه السلام فرا خوانده می شود، حله سفیدی بر او می‌پوشانند و او را سمت راست عرش جای می‌دهند.
آن گاه علی بن ابیطالب فرا خوانده می شود و حله و ردایی به او پوشانده می‌شود و سمت راست پیامبر جا داده می شود.
پس از آن اسماعیل علیه السلام فرا خوانده می شود و حله سفیدی بر او پوشانده می شود و سمت چپ ابراهیم علیه السلام جای می‌گیرد.
آن گاه امام حسن علیه السلام فرا خوانده می شود، حله و ردایی به او می‌پوشانند و سمت راست امیرالمومنین علیه السلام جایش می‌دهند. سپس امام حسین علیه السلام فرا خوانده می شود، حله و ردایی به او می‌پوشانند و در سمت راست امام حسن علیه السلام جایش می‌دهند، و به همین ترتیب امامان شیعه یکی پس از دیگری در سمت امام پیشین خود قرار می گیرند.
آن گاه فاطمه علیهاسلام و زنان شیعه‌اش فرا خوانده می‌شوند و بدون حساب وارد بهشت می‌گردند.
پس از آن منادی از دل عرش از جانب پروردگار ندا می دهد که ای محمد، ابراهیم برای تو خوب پدری است و علی برایت خوب برادری است و دو سبط تو، حسن و حسین، خوب اسباطی هستند و خوب امامان راشدی هستند نسل تو و آنها فلان و فلان اند (نام هر یک برده می شود) و شیعیانت خوب شیعیانی هستند.
آگاه باشید که محمد و جانشین او و دو سبط او رستگارند.»
آن گاه فرمان ورود به بهشت به آنها داده می شود.

و خدا در این باره در قرآن فرموده است:« فمن زحزح عن النار و ادخل الجنّة فقد فاز »

منابع:
بحار الانوار، ج 23، ص 130، حدیث 63- تفسیر قمی، ص 115 و 116.

مراجعه شود به:
جایگاه ویژه در قیامت
امام حسین در قرآن