امیرالمؤمنین علی علیه السلام می فرماید:
روزی رسول خدا من و فاطمه و حسن و حسین را صدا کرد و ظرف بزرگی از غذا را پیش رویمان گذاشت. در آن ظرف مایعی شبیه سکنجبین و انگورهای خشک دانه درشت شهر طائف وجود داشت. ما مشغول خوردن شدیم. کسی پشت در آمد و درخواست غذا کرد. رسول خدا با تندی او را رد کرد و به او فرمود:« دور شو!»
وقتی سیر شدیم، ناگهان باقی غذاها از نظرها ناپدید شد.
فاطمه گفت:« ای رسول خدا، امروز کاری کردید که پیش از آن نمی کردید. کسی را که غذا می‌خواست، رد کردید و اضافه غذاها را بر چیدید.»
پیامبر فرمود:« آن غذا از غذاهای بهشت بود و آن که درخواست غذا داشت شیطان بود و غذای بهشت بر شیطان حرام است.»

منابع:

• بحارالانوار، ج 37، ص 102 ------ مناقب

امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: رسول خدا صلی الله علیه و آله مرا و فاطمه و حسن و حسین را صدا کرد و ظرف بزرگی از غذا را حاضر کرد که در آن غذایی مانند سکنجبین (مایعی از سرکه و عسل) و مانند انگورهای خشک دانه درشت شهر طائف وجود داشت. ما از آن غذاها می خوردیم که کسی از پشت در درخواست غذا می کرد. رسول خدا با تندی او را رد کرد و به او فرمود: دور شو. آنگاه اضافه غذاها بر چیده شد و پنهان گشت.

فاطمه گفت: ای رسول خدا، امروز کاری کردید که پیش از آن نمی کردی. شما امروز درخواست کننده غذا را رد کردید و اضافه غذاها را بر چیدید و جمع کردید در حالی که شما هیچگاه غذاهای اضافی را جمع نمی کردید. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود: آن غذا از غذاهای بهشت بود و آنکه درخواست غذا داشت شیطان بود و غذای بهشت بر شیطان حرام است.

منابع:

بحارالانوار، ج 37، ص 102 ---------- مناقب