تاریخچه ی:
خطبه در دفاع از ولایت
تعلیم و تربیت یکی از برنامه های امیرالمؤمنین درباره امام حسن و امام حسین علیه السلام است.
هنگامی که مردم با ((امیرالمؤمنین)) علیه السلام بیعت کردند، حضرت به سوی مسجد حرکت فرمود و خطبه خواند و پس از آن امام حسین علیه السلام خواست که منبر رود و به گونه ای سخنرانی کند که ((قریش)) بعد از او را انکار نکنند و نگویند: حسن از بلاغت چیزی نمی داند.
امام حسن به پدر عرض کرد: چگونه به منبر بروم و سخن بگویم در حالی که شما در میان مردم هستی و می شنوی و می بینی. حضرت فرمود: پدر و مادر فدای تو؛ خودم را از تو پنهان میکنم و می شنوم و تو را می بینم؛ تو مرا نمی بینی. . .
امام حسن علیه السلام به منبر رفت و در دفاع از ولایت و شأن و منزلت پدر خویش از پیامبر خدا سخنانی را باز گو نمود. آنگاه به امام حسین فرمود: فرزندم بالای منبر رو و به گونه ای سخنرانی کن که قریش بعد از من مقام تو را انکار نکند و نگوید حسین بن علی چیزی نمی داند و سخن تو باید دنباله سخن برادرت باشد.
حسین علیه السلام بر منبر رفت وپس از حمد و ثنا و درودی پیامبر خدا« به طور مختصر» فرمود: ای مردم از پیامبر خدا شنیدم که می فرمود: « علی شهر هدایت است کسی که وارد آن شود نجات می یابد و کسی که از او تخلف جوید هلاک میگردد»
دراین هنگام علی علیه السلام به سوی او دوید و او را به سینه چسبانید و بوسید. آنگاه فرمود: ای مردم؛ شاهد باشید که این دو در فرخ و ذریه پیامبر خدا هستند و ودیعه ای هستند که به من سپرده شده اند و من به شما می سپارم و نزد شما به امانت می گذارم. ای مردم پیامبرخدا درباره این دو از شما سؤال می کند.
منابع: بحار الانوار، ج 40، ص 202، حدیث 6- توحید صدوق، ص 318 و 323.
مراجعه شود به:
((حضور در جنگ و مبارزخواهی))
((محبوب ترین اهل زمین نزد آسمانیان))
((احترام ویژه به امام حسین علیه السلام))