انسان در طول زندگی خود باید بر اساس «حق‌طلبی» و «حق‌مداری» رفتار کند، چرا که «حق مطلق» خداست ( ذلک بان الله هو الحق ) و آنچه خدایی است حق، و آنچه از خدا جدا باشد باطل است.
انسان نیز برای آنکه در زندگی خود موفق باشد و به گونه‌ای زندگی کند که بهترین دنیا و بهترین آخرت را نصیب خود کند، باید تنها و تنها بر مدار حق بگردد و لحظه‌ای به شیطان‌مداری، دنیامحوری، شهوت‌پرستی، نفس‌پرستی، رفیق‌بازی، دسته‌بندی‌های غیرخدایی، مال‌پرستی، کام‌جویی و ... نیندیشید و وجود خود را تباه نسازد.
صد البته انسانی که در همه زندگی «حق‌طلبی» و «حق‌مداری» را معیار زندگی خود قرار دهد و بر آن پافشاری کند، به زندگی شیرین و پرباری دست می‌یابد. «حق‌طلبی» هرگز انسان را به وادی محرومیت از مواهب الهی نمی‌کشاند؛ بلکه او را در مسیر استفاده صحیح کامل و همیشگی از نعمت‌های الهی قرار می‌دهد.