تاریخچه ی:
حق طلبی
نگارش: 2
انسان در طول زندگی خود در همه محورهای حرکتی باید یک اهرم بیشتر نداشته باشد و آن « حق طلبی » و « حق مداری » است، چرا که « حق مطلق » خداست ذلک بان الله هوالحق؛ و آنچه که خدائی است حق می باشد و آنچه از خدا جدا باشد باطل است.
انسان نیز برای آنکه در زندگی خود موفق باشد و بگونه ای زندگی کند که بهترین دنیا و بهترین آخرت را بدست آورد و بدینسان سعادت هر دو عالم را کسب نماید، باید تنها و تنها بر مدار حق بگردد.
لحظه ای به شیطان مداری، دنیا محوری، هوا مداری، نفس پرستی، رفیق بازی، دسته بندی های غیر خدایی، مال پرستی، کام جوئی و. . . بیندیشید و خود را تباه نسازد.
صد البته انسانی که در همه زندگی « حق طلبی » و « حق مداری » را معیار زندگی خود قرار داد و بر آن پافشاری نمود بر زندگی شیرین و پرباری دست می یابد که حسرت دیگران را به دنبال خواهد داشت، و هرگز « حق طلبی » انسان را به وادی محرومیت از مواهب الهی نمی کشاند بلکه انسان را در مسیر استفاده صحیح کامل و همیشگی از نعمتهای الهی قرار می دهد، و این است رمز تاکید اسلام بر « حق مداری » و « حق مداری » انسان.