امام حسن «علیه السلام) می فرماید: «شبی مادرم به عبادت ایستاد و تا صبح جز دعا برای همسایگان چیزی از او نشنیدم. صبح در پاسخ سؤال من گفت: پسرم اول همسایه و بعد خود انسان.
از این واقعه می توان استفاده کرد که همسایه را بر گردن همسایه علاوه بر حقوق ظاهری فراوانی که در کتابهای فقه و حقوق و اخلاق ذکر شده است، حقوقی است پنهان. همانند دعا در حق او، گویا همسایه باید با همسایه خویش ارتباطی و محبتی قلبی بر قرار سازد.
از جمله حقوق همسایه بر همسایه این است که در هنگام مریضی به عیادتش بشتابد و اگر از سفر آمد به زیارتش برود و در مصائب تسلیتش گوید و در خوشحالی ها تهنیتش گوید و حاجات او را برطرف کند و به شدت از هر گونه اذیت و آزارش بپرهیزید که در روایات است: « مردم آزار از ما
اهلبیت نیست. »
منابع: رساله الحقوق امام زین العابدین علیه السلام.