یعقوب فرزند اسحاق فرزند ابراهیم خلیل (علیهم السلام) ملقب به اسرائیل، از انبیای عظام الهی است. یعقوب از خاندان پاک و شریف می باشد.، پدرش اسحاق از پیامبران بزرگ و مادرش دختر حضرت لوط بوده است.

آن حضرت چهار زن داشت که از آنان 12 پسر پیدا کرد که به آنان فرزندان اسرائیل می گویند و اسباط دوازده گانه، بنی اسرائیل از آنها است و لذا یعقوب جدّ بنی اسرائیل می باشد.

نام یعقوب 16 بار در قرآن آمده و یکبار نیز با عنوان اسرائیل از او یاد شده است. حضرت یعقوب علیه السلام پس از درگذشت پدرش اسحاق، به مقام پیامبری رسید. شریعتی که تبلیغ می کرد همان شریعت ابراهیم علیه السلام و کتاب او هم همان صحف ابراهیم بود.

از زندگی حضرت یعقوب علیه السلام تنها دو واقعه در قرآن مجید آمده است یکی آنکه هنگام مرگ از فرزندان خود پرسید بعد از من چه کسی را خواهید پرستید؟ گفتند: خدای تو و خدای پدرانت، خدای ابراهیم و اسماعیل و اسحاق را خواهیم پرستید.

واقعه دیگر مربوط به داستان یعقوب و یوسف و حوادثی که بر سر فرزندش حضرت یوسف گذشت و اندوه وی در فراق پسر و کوری چشم او و سرانجام، رسیدن به وصال یوسف و بازیابی بینایی او است.

یعقوب پس از تحمل و رنج و اندوه بسیار، در سن 140 یا 147 سالگی در مصر از دنیا رفت و هنگام مرگ به فرزندش یوسف وصیت کرد که جنازه او را به فلسطین برده و نزد پدر و جدش اسحاق و ابراهیم علیه السلام دفن کند.
یوسف نیز به وصیت پدر عمل کرد و وی را در حرم ابراهیم در شهر الخلیل به خاک سپرد. اکنون نیز قبر این خاندان در الخلیل بر جا است.

منابع:
تاریخ الانبیاء، ‌رسول محلاتی‌، ج 1، ‌ص 219؛ اعلام قرآن خزائلی، ص 118