ابراهیم (علیه السلام) پسر تارخ از نوادگان حضرت نوح (علیه السلام) از پیامبران بزرگ الهی است. پیامبران گران مایه هر سه دین توحیدی جهان یعنی اسلام، مسیحیت و یهودیت از فرزندان ابراهیم (علیه السلام) به شمار می آیند.
طبق روایات 3000 سال پس از
آفرینش آدم و یا 1263 سال پس از نوح، ابراهیم علیه السلام به دنیا آمد. بیشتر محققان، سرزمین
بابل یا
شوش و یا
حران را زادگاه آن حضرت می دانند.
نمرود پادشاه زمان حضرت ابراهیم بر اساس پیشگوئی کاهنان و ستاره شناسان که از به دنیا آمدن کودکی که تاج و تخت او را در هم می کوبد خبر داده بودند دستور داده بود که از زنان باردار مراقبت بسیار به عمل آید.
از این رو مادر حضرت ابراهیم،« امیله» به هنگام درد و وضع حمل رو به صحرا نهاد و فرزند خود ابراهیم را در غاری در بالای کوهی به دنیا آورد و تا سالها او را در همان مکان مخفی نگه می داشت.
خلیل خدا که از نیروی توانمندی در استدلال برخوردار بود به فرمان خدا دعوت به توحید را از عموی خویش
آزر شروع کرد و در مرحله بعد به میان قوم خود می رود و پس از گذر از مرحله سخن و مرز استدلال، برای در هم شکستن باورهای بی پایه بت پرستان، با تبری بتهای بتکده بت پرستان را در هم می شکند.
به دنبال آن ماجرا مورد خشم نمرود و مردم قرار می گیرد و به فرمان نمرود در آتش افکنده می شود ولی به فرمان خدا که خطاب به آتش فرموده بود: « یا نار کونی برداً و سلاماً علی ابراهیم» بدون آنکه از آتش گزندی ببیند، از درون آن بیرون می آید.
به دستور نمرود ابراهیم از سرزمین خود رانده می شود و وی همراه همسرش
ساره به مصر رفت و به دعوت توحیدی خود ادامه داد. ابراهیم پس از ازدواج با همسر دوم خود
هاجر مصری به شام رفت. او آنگاه برای دلجویی از ساره ،هاجر و فرزندش اسماعیل را به مکه برد و خود به شام برگشت.
او از سوی خدا« خلیل الله» لقب یافت. او در آستانه پیری به اتفاق فرزندش
حضرت اسماعیل مأمور تعمیر و آبادانی
خانه خدا شد و آنگاه به دنبال خوابی که دیده بود فرزندش اسماعیل را جهت ذبح به قربانگاه برد و پس از سربلند بیرون آمدن از آزمایش الهی به فرمان خداوند از ذبح حضرت اسماعیل دست برداشت.
اسحاق دیگر فرزند مشهور حضرت ابراهیم است که مادرش ساره می باشد. مدت زندگانی حضرت ابراهیم (علیه السلام) را از 175 تا 200 سال نوشته اند.
قبر وی در مزرعه او به نام« حبرون» بوده است که امروزه همانجا شهر
« الخلیل» نامیده می شود.
منابع :
اعلام قرآن، خزائلی، دایره المعارف تشیع ج 1، تفسیر نمونه ج 10 ص 397، قصص الانبیاء، تاریخ یعقوبی، ج 1 ص 24، مروج الذهب ج 1 ص 56