یکی از اصول مهم اخلاقی، حسن خلق یا خوش اخلاقی است و نقطه مقابل آن سوء خلق یا بداخلاقی است.
خوش اخلاقی آنچنان در مسائل تربیتی مؤثر و سازنده و دارای نقش استثنایی است که پیوسته در متون دینی قرآن و روایات مورد تأکید قرار گرفته است.
قرآن کریم در مواردی، شخصیت رسول الله (صلی الله علیه و آله) را به واسطه بهره مندی از اخلاق نیکویش می ستاید. در سوره قلم، آیه چهارم می فرماید: __انک لعلی خلق عظیم__؛ (بدرستی که تو -پیامبر- بر اخلاق گرانمایه ای استوار هستی) ایمان انسان مؤمن نیز پیوند محکمی با حسن خلق او دارد و حسن خلق مؤمن نشانگر عمق ایمان اوست.

در روایتی ((حضرت امام محمد باقر علیه السلام|امام باقر علیه السلام)) می فرماید: کاملترین ایمان در انسانهای باایمان، در خوش اخلاق ترین آنهاست. حسن خلق رسوخ صفات ارزشمند اخلاقی درون روح است بگونه ای که انسانی که بهره مند از آن است، با دیگران به نحو خوب و پسندیده و نیکو برخورد می کند. این نحوه برخورد آثار و فوائد بی شماری را به دنبال دارد.

در روایتی ((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|پیامبر خدا صلی الله علیه و آله)) می فرماید: ((تقوا مداری|تقوای خداوند)) و حسن خلق، سبب بهشت رفتن بیشتر افراد امّت من هستند.
در روایت دیگری پیامبر اکرم می فرماید: پاداش کسی که اخلاق نیکو دارد، همانند پاداش روزه دار نمازخوان است.

مراجعه شود به
((فضائل اخلاقی پیامبر - ص - در قرآن))
((فضائل اخلاقی پیامبر - ص - در قرآن: نرمخویی))

منابع :
بحارالانوار،‌ ج 71، 372 - 375،‌ ح 5،‌ 6