فضل کاتب می گوید: « در خدمت امام (علیه السلام) بودم که نامه ابو مسلم برای امام صادق (علیه السلام) آمد در این نامه ابومسلم امام را دعوت کرده بود که با امام بیعت کنند.
امام صادق به فرستاده ابو مسلم فرمود: « نامه تو پاسخ ندارد، از نزد ما خارج شو !» فضل می گوید: « ما شروع کردیم با یکدیگر به طور آهسته و سرّی سخن گوییم.
امام (علیه السلام) فرمود: « ای فضل! سرّی با هم چه می گویید؟ همانا خداوند به خاطر عجله بنگان عجله نمی کند! همانا از جای کندم کوه ها آسان تر از زوال حکومتی است که زمان آن نرسیده است. »
آن گاه امام (علیه السلام) به ترتیب هفت نفر از خلفای عباسی را نام برد که به حکومت می رسند. به امام (علیه السلام) عرض کردم: « فدایت گردیم! نشانه میان من و تو (برای قیام و نصیحت چیست؟»
امام (علیه السلام) فرمود: « از جای خود حرکت نکن ای فضل، تا
سفیانی خروج کند.
هنگامی که سفیانی خروج کرد به سوی ما بشتابید این جمله را به امام (علیه السلام) سه مرتبه فرمود و آن از حتمیات است.»
منابع : پاورقی بحارالانوار، ج 52،ص 266 --------- کافی
مراجعه شود به:
نشانه های ظهور - خروج سفیانی