تاریخچه ی:
جنگ احد
جنگ احد، یکی از غزوات مشهور ((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم)) است که در دامنه ((کوه احد)) که در 4 کیلومتری شمال ((مدینه)) قراردارد، روی داده است. این جنگ مهم در روز شنبه هفتم ((ماه شوال|شوال)) سال سوم هجری بین مشرکان ((قریش)) و پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم رخ داد.
قریش به تلافی شکست ((گزارش اجمالی از علت وقوع جنگ بدر|بدر)) و خونخواهی کشتگان خویش با سه هزار مرد جنگی و دویست اسب و هزار شتر و به همراهی جمعی از زنان از جمله ((هند دختر عتبه، همسر ابوسفیان|هند جگرخوار))، به قصد جنگ با مسمانان آهنگ مدینه کردند. آنان پس از ده روز راهپیمائی در دامنه کوه احد که در شمال مدینه و محل با آب و علف بود فرود آمدند.
پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم از طریق عمویش ((عباس بن عبدالمطلب)) از حرکت قریش اطلاع یافت و پس از مشورت با صحابه و یاران خود آماده جنگ شد و به همراه هزاران نفر از مدینه بیرون آمد. اما در میان راه ((عبدالله بن ابی)) رئیس منافقان مدینه با سیصد تن از یاران خود از صف مسلمانان خارج شده و به مدینه بازگشت. رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم با هفتصد تن از جنگجویان مسلمان که تنها دو اسب و یکصد تن زره پوش داشت، شامگاه به احد رسید.
فردای آنروز جنگ تن به تن آغاز شد و در نهایت با یورشی همگانی مسلمانان، قریش شکست خورد در آن میان که مردم مشغول جمع آوری غنایم بودند، محافظان و تیراندازانی که حفاظت جناح لشگر مسلمانان را بر عهده داشتند، علی رغم توصیه اکید پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به حراست از آن مکان مهم، به طلب سهم خویش از غنائم، مقر خویش را ترک گفتند.
((خالد بن ولید مخزومی|خالد بن ولید)) نیز که در کمین این فرصت بود با سواران خود از مقر تیر اندازان سپاه اسلام وارد صحنه شده و از پشت خنجر بر قلب سپاه اسلام زد و پیروزی مسلمانان را به شکست مبدل ساخت، مسلمانان پس از برجا گذاشتن تعدادی کشته و زخمی منهزم گردیدند.
در این نبرد رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم از ناحیه دندان آسیب دید و 74 تن از مسلمانان که ((حمزه)) سید الشهدا نیز از جمله آنان بود به فیض شهادت نائل آمدند.
منابع:
دایرةالمعارف تشیع، ج 1؛ دایرةالعارف الشیعه العامه، ج 2؛ المغازی، ج 1؛ سیره ابن هشام، ج 3