روزی امیرالمؤمنین علی علیه السلام در بصره بر فراز منبر فرمود:« ای مردم، پیش از آنکه مرا نیابید از من سوال کنید. من به راه های آسمانها از راه های زمین آگاهترم.»
از میان جمعیت، پیرمردی برخاست و پرسید:« در این لحظه ((جبرئیل)) کجاست؟»
امام با گوشه چشم نگاهی به آسمان کرد و به سمت مشرق و سپس به مغرب نگریست. آنگاه متوجه شخص سوال کننده شد و فرمود:« ای پیرمرد، تو خودت جبرئیل هستی.»
با این کلام، آن پیرمرد همچون پرنده ای از میان مردم پر کشید و رفت.
فریاد جمعیت حاضر بلند شد که همگی می‌گفتند:« گواهی می دهیم که تو جانشین بر حق رسول خدا صلی الله علیه و آله هستی.»

منبع:
بحارالانوار، ج 39 ،ص 108، حدیث 13 --------- الفضائل

مراجعه شود به:
((ارتباط با روح القدس))