وظیفه دروازه بان مهم است . او باید در فرستادن توپ ، دفع و پرتاب آن کاملا مهارت داشته باشد . انعطاف بدنی ، مهارت در توپ گیری ، سرعت عمل و زیرکی در جاگیری ها ، خصوصیات یک دروازه بان خوب است . وظیفه دروازه بان بسیار مهم است ، زیرا بازی او در نتیجه بازی تاثیر دارد .
موقعی که تیم بد بازی می کند ، این دروازه بان خوب است که تیم خود را نجات می دهد . اما اگر او در وضعیت بدنی خوبی نباشد ، گناه امتیازات از دست رفته را به گردن او می اندازند .
جاگیری دروازه بان به مسیر توپ بستگی دارد . او بدون جاگیری صحیح نمی تواند در واکنش های خود یا در شیرجه هایش درخشش مطلوب داشته باشد .
برخلاف آنچه گفته می شود ، بهترین دروازه بان کسی نیست که اعمال نمایشی بیشتری انجام دهد . چنانچه او زیاد شیرجه می رود ، یا خود را از بیشتر از دیگران روی زمین می اندازد ، احتمالا معایب جاگیری خود را رفع می کند .
می گویند وقتی دروازه بان راحت گل می خورد آتش می گیرد.
دروازه بان در سانترها یا در ضربات کرنر ، تقریبا جلو خط دروازه و جلوتر از تیر دوم جا می گیرد . مراقبت از تیر اول به یکی از مدافعین سپرده می شود .چنانچه ضربه کرنر کوتاه باشد ، دروازه بان با قدم های کوتاه و جهش کنان فورا خود را به تیر اول می رساند.
جاگیری او در عقب به او این امکان را می دهد که در مورد اکثر سانترها ( خصوصا سانتر های کشیده و محکم ) سریع عکس العمل نشان دهد . او از آنجا موقعیت بازیکنان را زیر نظر می گیرد .
دروازه بان باید متناسب با موقعیت بازی جاگیری کند . او نباید ساکن بماند . حرکت او روی خط دروازه و پیشدستی او بر حریف موجب می شود که توپ را در پاهای مهاجم مهار کرده یا شوت ها را دفع کند .
دروازه بان همیشه باید سعی کند زاویه شوت مهاجم را کم کند . او با جاگیری خود مهاجم را مجبور می کند که با وجود زاویه ای کم دل به دریا زده و به توپ ضربه بزند ( در این صورت احتمالا ضربه اش به خطا می رود ) .
به پاهای دروازه بانان حرفه ای نگاه کنید ، آنها هرگز بی حرکت نمی مانند . دروازه بانان بعد از مداخله کردن در بازی و تغییر مسیر دادن توپ باید به طرفین گام های کوتاه برداشته و دوباره جا بگیرد . تقریبا مانند جاگیری تنیس باز بعد از انجام ضربه با راکت .
دروازه بان گاهی اوقات فرصت مهار توپ با دو دست را نمی یابد ( خصوصا در ضربات کرنر ) . در این هنگام دفع توپ با مشت مفید تر است تا خطر مهار اتفاقی توپ . دروازه بان با دفع توپ به وسیله مشت باید خطر تهاجم حریف را خنثی کند ، نه اینکه خطر جدیدی را برای یاران خود به وجود آورد . او باید توپ را به سمتی مشت کند که مطمئن است برای انجام واکنش مجدد جاگیری خوبی دارد ، نه اینکه توپ را به سمتی بفرستد که مهاجم حریف در مقابل خود زاویه ای باز داشته باشد .
هنگامی که یار در برابر حریف است ، دروازه بان نباید از دروازه خارج شود . اگر مهاجم حریف بعد از پشت سر گذاشتن بازیکنان خودی به سمت دروازه پیش می آید ، دروازه بان برای کم کردن زاویه شوت مهاجم باید از دروازه خارج شود . در هر صورت ، دروازه بان باید مصمم باشد و تردید نکند.
دروازه بان توپ را باید به سمت یاران خود بفرستد . وقتی توپ را تصاحب می کند، بهتر است توپ را به گوش های زمین پرتاب کند تا شلیک های بلند و دور .
پرتاب توپ با دست دقیق تر از شلیک با پا است ، اما نمی توان توپ را خیلی دور فرستاد . هنگام دفع یا شلیک توپ ، او باید فورا موقعیت بازی را زیر نظر بگیرد .
دروازه بان باید با صدا زدن یاران خود را از قصدش آگاه کند . او با توجه به استقرار خود در عقب ، موقعیت بازی را بهتر می بیند . دروازه بان در دفع یا شلک توپ نباید عجله کند . پرتاب توپ در پاهای حریف خطرناک است ، زیرا یارانش که منتظر دریافت توپ جهت انجام حمله هستند ، نمی توانند فورا مانع حرکت حریف شوند.
از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
