: جایگاه حسنین علیهماالسلام نزد پیامبر

((حضرت امام سجاد علیه السلام)) فرمود:

در راه، ((جابربن عبدالله انصاری|جابربن عبدالله انصاری )) و ((انس بن مالک|انس بن مالک انصاری )) به همراه جمعی از قریش و ((انصار|انصار )) به پدر و عمویم برخوردند. جابر خودش را بر دست و پای عمو و پدرم انداخت.

مردی از قریش که از نزدیکان مروان بود به جابر اعتراض کرد:«با این موهای سپید و جایگاهت میان اصحاب پیامبر خدا، چرا چنین می‌کنی؟»

جابر به او گفت:«از من دور شو؛ اگر آنچه را من درباره جایگاه آنها می دانستم می دانستی خاک کف پاهای آنان را نیز می‌بوسیدی.»

حسن و حسین علیهما السلام رفتند و من ایستاده بودم و گفتگوی جابر و انس بن مالک را می شنیدم. جابر گفت:«روزی پیامبر در مسجد بود که ناگاه به من فرمود:«ای جابر! حسن و حسین را نزد من بیار.»

من به دنبال‌شان رفتم و آنان را به طرف مسجد پیامبر بردم. گاهی حسن را در آغوش می‌گرفتم، گاهی حسین را، تا اینکه آنها را نزد پیامبر آوردم.

پیامبر به من فرمود:«ای جابر، این دو را دوست می داری؟»

گفتم:«چرا دوست نداشته باشم در حالی که جایگاه این دو را نزد شما می‌دانم؟»

پیامبر فرمود:«می خواهی فضایل این دو را برایت بگویم؟»

گفتم:«آری.»

آن گاه این نطفه به دو نیم شد. نیمی به عبدالله و نیم دیگر به ابی طالب منتقل شد. پس نبوت را به من ختم فرمود و وصایت را به علی. دو نطفه از من از طریق فاطمه و علی جمع شد و این دو فرزند نیکو و زیباروی به دنیا آمدند. پس خداوند ((سبط پیامبر و حمایت همه جانبه|اسباط )) نبوت را به این دو ختم فرمود و نسل مرا از آنها قرار داد و کسی که شهرهای کفر را فتح می کند و زمین را پر از عدل می سازد، نیز از آنهاست. این دو (( حسین -ع- سرور جوانان اهل بهشت|سرور جوانان بهشتی‌اند. ))

خوشا به حال کسی که آنها را دوست بدارد و پدر و مادرشان را نیز دوست دارد. و وای بر کسانی که با آنان بستیزد و دشمنی کند.»

منابع:

بحار الانوار، ج 37، ص 44، حدیث 22- امالی شیخ طوسی.

مراجعه شود به:

((در صلب آدم))

((شیفتگی پیامبر به حسنین علیهماالسلام))

((امر پیامبر به دوستی حسنین علیهماالسلام))