جابربن عبدالله انصاری نقل می کند: روزی پیامبر خدا بیرون آمد در حالی که حسن و حسین علیه السلام با حضرت بودند، حضرت برای مردم خطبه خواند آن گاه در ضمن آن فرمود: ای مردم، اینان عترت پیامبر شما و اهل بیت و ذریه و جانشین اویند.

خداوند به کرامت خویش به آنان شرافت بخشید و سرّ خویش را نزد آنان به ودیعه نهاد و از آنان خواست که از غیب او محافظت نمایند،سرپرستی بندگانش را به آنان سپرد و آنان را بر امر پنهانش آگاه ساخت و حکمت خویش را بر آنان القا فرمود و آنان را بر امر بندگانش ولایت داد و بر خلقش امیر ساخت: آنان را برای فرو فرستادن وحی خویش برگزید و فرشتگان را به امر آنان گمارد و حکمت و قلمرو خویش را در اختیار آنان گذارد.

آنان را برای سرٌ خود برگزید و برای کلماتش انتخاب نمود و برای امر خود اختیار کرد؛ آنان را نشانه های دین خودش قرار داد و بر بندگانش گواه ساخت و امین سرزمینهای خویش گردانید؛ اینان پیشوایان هدایت یافته و نسل پاک و ذریه نبوی و بزرگان علوی و امت وسط و معتدل و کلمه برتر و سروران اهل دنیا و رحمت رسیده.

برای کسانی که به آنها پناه برند نگاهبانند و برای کسانی که به آنها تمسک جوید سبب نجات هستند، کسی آنان را دوست بدارد خوشبخت است و کسی که با آنان دشمنی ورزد بدبخت است. کسی که پشت سر آنان حرکت کند و پیرو آنان باشد از عذاب خدا در امان است و کسی که از پیروی آنان سرپیچی کند گمراه شده به آرزوهایش دست نخواهد یافت، آنها به سوی خدا فرا می خوانند و درباره او می گویند و به فرمان او عمل می کنند، در خانه هایشان وحی و قرآن نازل گشته و جبرئیل به سوی آنان معبوث شده است.

منابع:

بحار الانوار، ج 26، ص 258، حدیث 35- مشارق الانوار.

مراجعه شود به:

معرفی حسین به مردم از نظر دودمان و فضیلت

معرفی و سفارش به مردم درباره آنها

معرفی به مردم و خبر از شهادت

توصیف عظمت حسین علیه السلام

میوه دل و بازوان پیامبر