یزید نامه ای به ((ولید))، حاکم مدینه، نوشت و دستور داد از امام حسین علیه السلام بیعت بگیرد و در صورتی که از بیعت سرباز زند، سرش را بزند و برای او بفرستد.
ولید شبانه ((مروان بن حکم)) را _ که پیش از او حاکم مدینه بود_ فرا خواند و مضمون نامه یزید را برایش گفت و با او به مشورت پرداخت. مروان که همواره کینه اهل بیت را در دل داشت، او را در اجرای فرمان یزید تشویق کرد.
اما فرمان یزید برای ولید بسیار سنگین و غیر ممکن بود، بنابرین با امام مدارا کرد و امام جان سالم به‌در برد. چون این خبر به یزید رسید، بی‌درنگ ولید را از حکومت مدینه بر کنار کرد و مروان بن حکم را به جای او نشاند.

منابع:
قصه کربلا، ص 63 و 68
مناقب ((ابن شهر آشوب))، ج 4، ص 88.

مراجعه شود به:

((سیاست تطمیع امام))