در بینش توحیدی جز خداوند متعال هیچ موجودی در سراسر نظام هستی، استقلال و خود نمایی ندارد تمام موجودات آیات و نشانه های قدرت و حکمت و علم و شعور بی نهایت خالق هستی اند. بر این اساس نگاه کردن به هر موجودی هر که و هر چه باشد اگر بصورت یک نگاه استقلالی باشد که او را از آفریدگار هستی جدا سازد باطل و غلط است، اما نگرش به موجودات هرکه و هرچه باشد اگر به عنوان نشانه های صفات خداوند باشد صحیح و منطقی است و منافاتی با توحید ندارد.

امامان معصوم علیهم السلام نیز نشانه های خدا و آینه های حق نمایند. اینان چون بندگانی شایسته و صالح اند خداوند اراده کرده است که بسیاری از امور با واسطه و بدون واسطه از طریق دریچه وجود پر برکت آنان تدبیر و اجراء شود توسل به ائمه علیهم السلام به معنای دور شدن از توحید و صراط مستقیم نیست بلکه عین توحید و حقیقت است.

خداوند متعال خود به مومنان فرمان داده که برای روی آوردن به او جستجویی وسیله باشند سوره مائده آیه 35 (ای کسانی که ایمان آورده اید، تقوای خدا را رعایت کنید و برای رسیدن به خدا در جستجوی وسیله باشید) و امامان معصوم علیهم السلام نیز بهترین وسیله های قرب به حق و نیل به کمال مطلوب اند همانگونه که در روایات وسیله برای رسیدن به خداوند متعال به امام علیه السلام تفسیر شده است.

منابع: قرآن کریم، تفسیر نور الثقلین، ج 1، ص 626، شماره های 176، 177، 179.