یک توده هوا عبارت است از حجم عظیمی از هوا که خصوصیات فیزیکی آن بویژه از نظر دما و رطوبت و آهنگ کاهش دما (Lapse rate) در سطح افقی برای صدها کیلومتر تقریبا همسان باشد.
توده‌های هوا، خصوصیات اصلی خود را از سطحی که بر روی آن تشکیل می‌شوند، کسب می‌کنند. برای اینکه توده‌های هوا شکل بگیرند لازم است هوا به مدت طولانی در یک منطقه ثابت باقی بماند، در نهایت گردش معمولی هوا موجب به حرکت در آمدن آنها می شود.
توده‌های هوا معمولا در بعضی از نقاط دنیا بیشتر از سایر مکانها تشکیل می شوند به این مناطق سرچشمه (Source region) گفته می‌شود.
توده‌های هوا را با توجه به منشاء تشکیل آنها، طبقه بندی و نامگذاری می‌کنند و با توجه به منشاء، نشانه‌های معینی را برای آنها به کار می‌برند.
طبقه بندی توده های هوا
|
نام و نشانه
|
مناطق منشا
|
خصوصیات
|
|
آرکتیک A
|
مناطق قطبی
|
سردترین توده هوای زمستان
|
|
قطبی بری cP
|
خشکی های جنب قطبی
|
سرد و خشک و بسیار پایدار
|
|
قطبی بحری mP
|
جنب قطبی و آرکتیک
|
سرد و مرطوب و ناپایدار
|
|
حاره ای بری cT
|
بیابانهای عرضهای پایین بویژه صحراو استرالیا
|
بسیار گرم و خشک و پایدار
|
|
حاره ای بحری mT
|
اقیانوسهای منطقه جنب حاره
|
گرم و مرطوب ناپایداری شدید به جهت کناره غربی اقیانوسها
|
|
استوایی E
|
دریاهای استوایی وحاره
|
گرما و رطوبت زیاد
|
منبع:
کمیته
