تاریخچه ی:
تلاش امام صادق علیه السلام برای رد نظرات فرقه اسماعیلیه
((زراره|زراره ))گوید: بر مولای خود ((حضرت امام جعفر صادق علیه السلام|امام صادق علیه السلام ))وارد شدم، دست راست حضرت، پسرش موسی علیه السلام نشسته بود و در پیش روی حضرت پیکری در پارچه پیچیده خوابیده بر زمین بود حضرت فرمود: داود رقی، عمران و ابی بصیر را خبر کن.
من بدنبال آنان میرفتم که مفضل بن عمر وارد شد. وقتی بازگشتم سی نفر از سران اصحاب حضرت گرد آمده بودند.
آنگاه امام به داود رقی فرمود: روی صورت ((اسماعیل فرزند امام صادق علیه السلام|اسماعیل ))را باز کن، داود پارچه روی صورت اسماعیل را کنار زد امام فرمودند: داود آیا او زنده است یا مرده؟ داود گفت: مولای من او مرده است.
حضرت تمامی اصحاب را یک به یک بر بالین سر اسماعیل دعوت نمود و همین گفت و شنود تکرار شد و سخن همه یکی بود: مولای من او مرده است.
آنگاه حضرت فرمود: الله اشهد خداوندا تو شاهد باش، سپس دستور غسل و حنوط او را صادر کرد وقتی مراسم تجهیز اسماعیل تمام شد و او را در کفن پیچیدند حضرت این بار به مفضل فرمود: روی اسماعیل را باز کن؛ مفضل چنان کرد.
حضرت فرمود: او زنده است یا مرده؟! مفضل گفت: مرده است.
حضرت فرمود: اللهم اشهد علیهم خدایا تو بر آنها شاهد باش سپس اسماعیل به قبرستان حمل گردید و به هنگامی که در قبر گذاشته شد قبل از پوشاندن قبر، حضرت برای بار سوم به مفضل فرمود: روی صورت اسماعیل را کنار بزن.
وقتی چهره اسماعیل آشکار شد، حضرت به جمعیت فرمود: او زنده است یا مرده؟ تمامی اصحاب یک صدا گفتند: او مرده است.
حضرت فرمود: خدایا تو شاهد باش و شما نیز شاهد باشید که به زودی دسیسه گران ایجاد شبهه میکنند و می خواهند نور خدا را با دهانهایشان خاموش سازند سپس به موسی بن جعفر اشاره کرد و فرمود: ولی خداوند نور خود را کامل میکند. اگر چه مشرکان را خوش نیاید. آنگاه روی قبر را با خاک پوشاند.
در پایان مجدداً حضرت فرمود: این میّتِ کفن شده و مدفون در این قبر کیست؟ گفتیم: اسماعیل .
حضرت فرمود: خدایا شاهد باش آنگاه دست موسی بن جعفر را گرفت و فرمود: این است حق، حق با اوست و از ناحیه او تا خدا وارث زمین و زمینیان گردد.
این است تلاش مجدانه حضرت برای خشکاندن ریشه فرقه ((فرقه اسماعیلیه|اسماعیلیه ))و اتمام حجت علیه آنان و اثبات امامت موسی بن جعفر و ترسیم خط امامت.
منابع: بحار الانوار، ج 48، ص 21 از غیبت نعمانی.
مراجعه شود به:
((سیره عملی و مکارم اخلاق امام هفتم))