در کتابهای روائی مسلمانها، بابی تحت عنوان عوذات وجود دارد. « عوذه » یعنی (چیزی که بدان پناه برده شود به کسی)، و « تعویذ »، یعنی (در پناه درآوردن)
توضیح مطلب این است که گرچه در شریعت اسلام هیچ کاری در عالم هستی بدون اذن پروردگار صورت نمی گیرد، ولی برخی نفوس شریر همانند ((جن کیست؟|جنیان)) کافر و شیاطین جنی و انسی به اذن خدا، در دیگران تأثیراتی سوء دارند.

برای دفع اینگونه تأثیرات، در شریعت دستوراتی رسیده است که، از آن جمله است خواندن برخی دعاها یا وردها و ذکرها و نیز نوشتن برخی عوذات و همراه داشتن آنها. از برخی ((ائمه علیهم السلام))، پاره ای از این عوذات و حرزها نقل شده است که، مشهورترین آنها آیه « __و ان یکاد الذی__ » بر امر دفع چشم زخم و حرز ((حضرت امام محمد جواد علیه السلام|امام جواد علیه السلام)) برای دفع بلایا است.
این دو هم اینک در میان معتقدها و متدین ها کاملاً رایج است.