«عوذه» یعنی چیز یا کسی که به آن پناه برده شود، و «تعویذ» یعنی در پناه درآوردن.
بنا به تعالیم شریعت اسلام، برخی نفوس شریر همانند جنیان کافر و شیاطین جنی و انسی در برخی افراد، تأثیراتی سوء دارند.
برای دفع این گونه تأثیرات، در اسلام دستوراتی رسیده است، از جمله:
خواندن برخی دعاها یا وردها و ذکرها، و نیز نوشتن برخی دعاها و همراه داشتن آنها.
بخشی از این عوذات و حرزها از برخی ائمه علیهم السلام نقل شده است که مشهورترین آنها آیه « و ان یکاد الذین کفروا لیزلقونک بابصارهم لما سمعوا الذکر و یقولون انه لمجنون »؛ ( و به راستی نزدیک است کافران هنگامی که قرآن را می شنوند با چشمانشان به تو آسیب رسانند و می گویند بی گمان او دیوانه است. ) برای دفع چشم‌زخم و حرز امام جواد علیه السلام برای دفع بلایا است.

در کتابهای روائی مسلمانها، بابی تحت عنوان عوذات وجود دارد. « عوذه » یعنی (چیزی که بدان پناه برده شود به کسی)، و « تعویذ »، یعنی (در پناه درآوردن)
توضیح مطلب این است که گرچه در شریعت اسلام هیچ کاری در عالم هستی بدون اذن پروردگار صورت نمی گیرد، ولی برخی نفوس شریر همانند جنیان کافر و شیاطین جنی و انسی به اذن خدا، در دیگران تأثیراتی سوء دارند.

برای دفع اینگونه تأثیرات، در شریعت دستوراتی رسیده است که، از آن جمله است خواندن برخی دعاها یا وردها و ذکرها و نیز نوشتن برخی عوذات و همراه داشتن آنها. از برخی ائمه علیهم السلام، پاره ای از این عوذات و حرزها نقل شده است که، مشهورترین آنها آیه « و ان یکاد الذی » بر امر دفع چشم زخم و حرز امام جواد علیه السلام برای دفع بلایا است.
این دو هم اینک در میان معتقدها و متدین ها کاملاً رایج است.